ادتاج اتحادیه دمکراتیک ترک آذربایجان جنوبی
گادتب: در مورد تاریخ قبل از اسلام و باستان ایران، اراجیف و اباطیلیات زیادی شنیده و می شنویم، جعلیاتی که بیشتر توسط ایرانشهرهای سلطنت طلب، پان ایرانی های جاعل، رسانه های جاهل و کذابشان که گوش فلک را کر کرده است زیاد شنیده و خوانده ایم؛ مزخرفاتی که باعث شکل گیری توهمات نژادپرستانه در جامعه ایران اسلامی شده و بوی تعفن آن مشام هر انسان عاقل و متفکر آزاداندیش را آزار می دهد.
یکی از این جعلیات و دروغها، مبارزه ی دروغین شخصی به نام “کاوه آهنگر” علیه[ به اصطلاح] ظلم و استبداد بوده است. داستانی که از اساس با بزرگنمایی و دروغ ترویج و تبلیغ شده و کاوه را در اذهان غافلان به نماد “استبداد ستیزی” تبدیل کرده است در حالی که واقعیت ماجرا چیزی دیگری می باشد؛ واقعیاتی که نزدیک به یک قرن است در زیر گردوغبار جعل و ابرهای مصنوعی پان ایرانی ها مکتوم مانده است، ولی خورشید واقعیت برای همیشه زیر ابر نمی ماند و آن وقت است که سیه روی می شود هرآنکسان و گروهی که در آنها غل و غش و دروغ باشد.
خواندن متن مستند و مستدل ذیل از کتاب”باستان شناسی تقلب و رنج های بشری” اثر دکتر رضا مرادی غیاث آبادی در خصوص داستان دروغین کاوه آهنگر و به تبع آن تاریخ دروغین و جعل شده ی ایران در دوران قبل از اسلام قطعا باعث تجدید نظر مخاطبان در دریافت ها و داده های دروغین تاریخ ایران طی یکصد سال اخیر می شود .
وی در خصوص رواج زنباره گی های لجام گسیخته، فساد، فحشا،ارتباط جنسی با محارم منجمله خواهر، مادر،خاله و.. و ظلم و ستم دربار آریایی های نجیب و بااخلاق می نویسد:”فریدون در زمانی که مهمان ضحاک بوده، با دو دختر جمشید به نام های” شهرناز و ارنواز” که در کاخ ضحاک بودند به طور همزمان با این دو خواهر خلوت،معاشقه و ارتباط جنسی داشت. کاری که موجب اعتراض ضحاک می شود و در نهایت کاوه با سرکوب کردن ضحاک با” گرزه گاو سر” خواهران ” شهرناز و ارنواز” را تصرف می کند؛ به گزارش شاهنامه ی فردوسی ، نخستین چیزی که کاوه پس از نشستن بر تخت ضحاک خواسته بود، این بود که تمام زنان حرمسرا را به حضورش بیاورند و…”( مرادی غیاث آبادی،1395: 167 )
از متن فوق کاملا مستفاد می شود که سرکوب و کشتن ضحاک توسط کاوه آهنگر نه قیام علیه ظلم و استبداد بوده و نه حمایت از مردم مظلوم و ستمدیده بومی دوران هخامنشیان؛ بلکه مساله، مساله ی فساد جنسی و زنباره گی های لجام گسیخته و حیوانی کاوه آهنگر بوده است که موجب اعتراض ضحاک شده است ؛ این در حالی است که جریان منحرف ایرانشهرهای واقعیات تاریخ ایران باستان را چنان تحریف و مغلوبه نشان داده اند که از کاوه آهنگر بعنوان ” سمبل ظلم ستیزی” یاد کرده و از کوروش جنایتکار و زنباره منجی بشریت ساخته و از دیگر شاهان فاسق هخامنشی و ساسانی ، پادشاهان عدالت گستر و یکتاپرست می تراشند.
مرادی غیاث آبادی در ادامه می نویسد:”[ بسیاری از واقعیات تاریخی دوران قبل از اسلام مثل فساد ،فحشا و ظلم و ستم شاهان در شاهنامه نیز آمده است] فلذا شاهنامه برای آموختن، مطالعه [ و عبرت گرفتن ] است نه برای فخرفروشی های بی حاصل و مخرب.(همان، 1395 : 167)
وی در ادامه و در بخش “زن ستیزی در عهد هخامنشیان و بهره کشی جنسی از آنان و در مورد خیانات،جنایات و قتل های کوروش از زبان “کتزیاس” مورخ و پزشک رسمی دربار اردشیر دوم هخامنشی می نویسد:”کوروش پس از غلبه بر [ پادشاه مادها در اوخ باتان(همدان )] اسپیتاماس را کشت و زن او را که آمیتیس نام داشت تصرف کرد، آمیتیس دختر آستیاک خواهر ماندانا و خاله کوروش بود.”( مرادی غیاث آبادی،1395 : 159)
منبع:
مرادی غیاث آبادی،رضا، باستان شناسی تقلب و رنج های بشری،تهران، 1395
