ادتاج اتحادیه دمکراتیک ترک آذربایجان جنوبی
گادتب: افشارها يكي از 24 قبيله تركان اوغوز و از اولاد آوشار ( افشار ) ، نوه اوغوزخان و پسر ييلديزخان و يكي از پنج قبيله ترك معروفي هستند كه طي هزاران سال بر خاور ميانه حكم راندند.
افشار ها از قرن يازدهم و دوازدهم ميلادي ( چهارم و پنجم هجري ) همراه با سلجوقيان و بعد از انها به آذربایجان و آناطولي و عراق و سوريه آمدندو عمدتاً در آناطولي و آذربايجان و عراق مستقر شدند.
افشار به معني چابك ، مباشر و مطيع ( از فعل آوش ) به معني مطيع در تركي قازان و كريمه ، معني كرده اند نخستين كوچ بزرگ آنان در قرنبه رياست آق سونقور كه مؤسس اتابكان موصل بود به سوريه انجام شد و در قرن 12 كوچ بزرگ ديگري به رياست قوش طوغان ( قوش دوغان = پرنده زا ) و اصلان بيگ به خوزستان انجام شد در قرن 13 ميلادي ايلي مغولها را پذيرفته و به جنوب آناطولي رفتند و حكومت خاني قره مان ( كارامان ) را تشكيل دادند. افشارهاي آناطولي از احفاء سه خانواده از حلب آمده هستند:
1 ـ قوت بيگلي
2 ـ گوندوز اوغول لاري
3 ـ كوپه ك اوغول لاري.
افشارهاي ايران امروزین تحت فرمان يعقوب فرزند اصلان و شوملا پسر قوش طوغان بودند و در لرستان و فارس و كهگيلويه پراكنده شدند. شوملا در سال 1155 م حاكم مطلق خوزستان و بيگلربيگي مسعود سلجوقي شد.
او بعد از مرگ ملك شاه سلجوقي 1160 آتابيگ شد و در جنگ با تركمانان در سال 1175 ميلادي به قتل رسيده و در سال 1195 ميلادي حكومت شوملا پايان يافت.
در اواخر قرن 15 ميلادي ، اوايل حكومت صفويان ، افشارهاي آناطولي دسته دسته به آذربايجان كوچيدند كه در رأس آنان منصور بيگ بود و جزو قيزيلباشان شدند.
منصور بيگ از دوستان نزديك اوزون حسن آق قويونلو بود كه به ولايت كهگيلويه منصوب شد و در زمان شاه اسماعيل ولايت فارس يافت و پسرش الوند والي كهگيلويه شد و بعد از او پسرش محمد ميرزا والي شد.
افشارهاي كهگيلويه از شاخه هاي گوندوزلو وآراشلو بودند. نادر شاه افشاراز تيره قيرخلوي افشار بود.
تيره هاي افشارعبارت بودن از:
1- شاملو
2- اوصانلو
3- قاسملو
4- اينان لو(ايناللو)
5- آراشلو
6- گوندوزلو
7- تكشلو
8- كهگيلولو
9- قيرخلو(قيرقيلو)
10- تكه‌لو
11- ايمير لو افشارها تا مدتهاي مديد در اورميه سرحددار كشور بودند. کتاب مشهور « تاریخ افشار » نوشته شده در دوران اواسط قاجاریه به شرح افشارهای اورمیه می پردازد.
