ادتاج اتحادیه دمکراتیک ترک آذربایجان جنوبی
گادتب: عباس لسانی در دیدار با فعالین حرکت ملی آذربایجان در رابطه با سئوال مطرح شده در خصوص بیانیه ۱۰ شهریور ۱۴۰۲ که با امضای بیش از هزار فعال ملی ساکن داخل و خارج در محکومیت رفتارهای ضد ملی برخی شبه تشکلهای خارج نشین از جمله؛ تکرار و اصرار در صدور فراخوانهای عجولانه و فاقد پشتوانه مردمی، ارتباط و تعامل خودسرانه با گروههای تروریستی کوردی، سازمان مجاهدین، سلطنت طلب‌ها و… صادر شده بود، علل و ضرورت صدور آن توضیحاتی ارائه کرده اند.
آقای لسانی در ابتدا در‌پاسخ به سوال مذکور عنوان کرده اند: «باید به ریشه مسائل بازگشت تا علل صدور چنین بیانیه ای به افکار عمومی روشن گردد و فرمودید ؛ آیا میشد از صدور چنین بیانیه جلوگیری کرد؟ کاش میشد! کاش تلاشهای دو الی دوسال و نیم اکثر فعالین از جمله فعالین ریش سفید و سرشناس نتیجه میداد و صدور چنین بیانیه‌ای ضرورت پیدا نمی کرد…».
این زندانی سیاسی سابق آذربایجانی در قسمتی از سخنرانی اش در جمع فعالین ملی عنوان کرده اند: «چنانکه همه آگاهند برای به حرکت در آوردن هر جامعه ای نیاز به آگاهی بخشی در متن جامعه است که این مهم با تلاش رسانه های ملی و علی‌الخصوص جوانانی که شبانه روز در این راستا تلاش دارند از جمله در مورد مسئله خشکانیدن دریاچه اورمیه آگاهی لازم را برای برانگیختن ملت آزربایجان برای اعتراضات عمومی داشتند اما بدون در نظر گرفتن این‌مهم برخی از تشکلهای مورد نظر حدود دوسال قبل با اقدامی خود سرانه فراخوانی از خارج و بدون هماهنگی با فعالین داخل صادر نمودند که متاسفانه با عدم استقبال مردم به دلیل عدم اطلاع رسانی کافی و عدم تبیین لازم، با عدم استقبال حتی فعالین ملی روبرو شد. و چنین است که نویسندگان نسخه برای جامعه‌ای که هیچ شناختی از شرایط اجتماعی، سیاسی و روانشناختی آن‌ندارند، با بی تفاوتی همان جامعه تنبیه و نقره داغ می‌شوند.
البته در اولین ساعات انتشار این فراخوان به دوستان مراجعه شده بود که چنین فراخوانهای خودسرانه و بی محل جز ضربه زدن به حرکت ملی دست آوردی نخواهد داشت ، اما برخی از این عزیزان چنان غرق در کبر و غرور بودند که حتی حق سخن و اظهار نظر را بر فعالین سرشناس داخل قائل نبودند و گفتند؛ اگر می خواهید حرفتان شنیده شود باید وارد تشکلهای ما شوید بعدا سخن بگویید!»
عباس لسانی در قسمت دیگری از سخنرانی اش از تلاش برای منصرف کردن تشکلهای مدنظر برای عدم تکرار اشتباهات گذشته پرده برداشته و گفته اند: «ما بارها خطرات و مضرات چنین رفتار خود سرانه و مستبدانه را را به ایشان گوشزد کردیم و گفتیم که این نوع مواجهه نه تنها باعث دست آوردهای ملی و اتحاد نخواهد شد بلکه منجر به افتراق و اختلافاتی خواهد گردید، اما متاسفانه هیچ استدلال و منطقی بر ایشان کارگر نیفتاد، ما از آن عزیزان خواهش کردیم، تمنا نمودیم یعنی آنانکه سالها در مقابل فاشیسم فارس استوار ایستاده اند حتی به این آقایان التماس نمودیم تا این خود سری ها منجر به اختلافات نشود اما این دوستان نشنیدند و آنچه دلخواهشان بود انجام دادند و فقط بعضی از این عزیزان بر منطق فعالین داخل تمکین نمودند و ما با لحاظ مصالح ملی سکوت اختیار کردیم به امید اینکه در فرصتهای بعدی بامذاکرات و گفت و گو، ایشان را از این بیراهه بازگردانیم…»
آقای لسانی در قسمت دیگری از سخنرانی عنوان کرده‌اند:«حدود یکسال از آن‌ماجرا گذشت و کماکان ارتباط ما با این عزیزان برقرار بود و هر از گاهی تماس می‌گرفتند که اواسط مردادماه سال گذشته یکی از این دوستان تماس گرفته و گفتند ما می خواهیم برای دریاچه اورمیه فراخوان دهیم نظر شما چیست ، گفتم اگر همانند سال گذشته تصمیم خود را گرفته اید و فقط برای راضی کردن ما تماس گرفته اید که هیچ، اما اگر نظر ما را جویا هستید باید گفت که بعد از انقلاب زن، زندگی، آزادی حاکمیت هم در میدان و هم به لحاظ روانی بر مردم غالب گشته است و در چنین شرایطی بسیار سخت است به خیابان آوردن مردمی که در جنگ روانی مغلوب گشته اند، باید در مورد مسئله دریاچه اورومیه چنان به ملت آزربایجان آگاهی داد که اعتراض به خشکانده شدن آن را ضروری و برای خود مسئله حیاتی بدانند در غیر این صورت مردمی که در احتیاجات اولیه خود مانده‌اند روحیه اعتراض نخواهند داشت تا به فراخوان برای اعتراض وقعی بگذارند و آنگاه بازنده واقعی، حرکت ملی خواهد بود و با این‌عمل خام و بی محل دوستان و ملت خود را سر خورده و دشمنان را جری و گستاخ خواهیم‌نمود و بدتر از همه اعتبار حرکت ملی آزربایجان را در میان توده مردم خدشه دار خواهیم نمود و این ضربه ای بس خطرناک و مهلک بر هر جنبشی است.
این دوستمان ظاهرا منطق و استدلال مرا قبول نمودند. اما چندی نگذشت که فراخوانی به تاریخ ۵ شهریور صادر نمودند که تا فردای روز ۵ شهریور که ناکامی چندین باره به نام حرکت ملی به دست چند شبه تشکل خودکامه رقم خورد، هیچ مخالفتی نه در داخل و نه در خارج در مقابل بیانیه ناکام ۵ شهریور ابراز نشد.
بعد از این اتفاق دیگر سکوت را به منزله همراهی با رفتارهای ضد ملی چند شبه تشکل دانسته و با همراهی و امضای بیش از هزار نفر بیانیه محکومیت بر علیه خود سری های آنان صادر گردید».
