ادتاج اتحادیه دمکراتیک ترک آذربایجان جنوبی
گادتب: دوستی خاله خرسه عامیانه ترین و روشن ترین تعبیری است که می توان برای برخی باصطلاح وطن دوستان ایرانی به کار برد، آن خرس داستان ما که قصد کمک به کودک را داشت، نهایت به دلیل نااگاهی از وضعیت کودک، وی را به کشتن می دهد!. اگر خوشبینانه نگاه کنیم و ایرانشهری ها را وطن دوست برشماریم، آنها دچار خطایی در ایدئولوژی خود شده اند که عواقب آن ممکن است جبران ناپذیر باشد.
در اندیشه ایرانشهری یا پان گرایان پهلوی مدار، ترک و آذربایجان جایگاهی ندارد، و ترک تنها در صورت آذری شدن و سرسپردگی با زبان فارسی می تواند موجودیت پیدا کند، از این رو هر کجا ترک و ترکبار باشد محکوم به نیستی است، در ادبیات این اندیشه حتی زبان ترکی و ترکان نیز جز قلمرو زبان های ایرانی تقسیم بندی نمی شوند و همواره بیگانه تلقی شده اند، در مقابل، کرد ها را آریایی و ایرانی پنداشته اند، و لذا در این اندیشه موجودیت کرد به نفع موجودیت ایران است تا موجودیت ترک ها.
اول اینکه شکی نیست ایران متشکل از تمام اقوام می باشد و کردهای ساکن در ایران نیز می بایست از حقوق مادی و معنوی و شهروندی خود بهره مند شوند، اما خطای این اندیشه زمانی آشکار می شود که ایرانشهری ها به عقبه تاریخی منطقه کم توجه هستند، از دید آنها اگر استان آذربایجان غربی که منطقه استراتژیک ایران در الحاق به اروپا می باشد در کنترل کرد ها باشد هم می توانند ترکیه را کنترل کنند و هم می توانند ترک های آذربایجان را در الحاق به ترکیه محدود نمایند، بر این اساس هزینه ها و دسیسه های بسیاری می کنند تا استان آذربایجان را کردیزه کنند و در مقابلِ برخی زیاده خواهی های گروهک های تروریستی و حتی شهادت مرزبانان و قاچاق مواد و کالا در این مرزها واکنش نشان نمی دهند. در واقع از دید این اندیشه، کردستان بزرگ نوعی ایران دوم می باشد و می تواند چون دژی در برابر زیاده طلبی ترکان باشد!. حال به تحلیل این اندیشه می پردازیم.
این اندیشه از بعد روانشناختی ریشه در تاریخ توهمی ایرانیان و تورانیان دارد، و ایرانشهری ها که وامدار تاریخ باستان هستند، سعی می کنند در خیال خود برای جلوگیری از تورانیان دست به هر کاری بزنند، در واکاوی این اندیشه باید یادآور شد که ای عزیزان اکنون در این زمان و مکان داستان های افسانه ای به سر رسیده است، و ما باید بر اساس واقعیت ها قضاوت کنیم.
واقعیت این است که اولا در طول یکصد سال اخیر قدرت های بزرگ با مهره قرار دادن کردهای زیاده طلب چندین بار قصد تجزیه غرب آذربایجان را داشتند که هر بار نقشه ها شکست خورده و فقط و قتل و خونریزی به جا مانده، پس اگر در طول صد سال کار به جایی نرفته، اکنون که کشورهای ترک زبان در اوج قدرت هستند و آذربایجان ایران در اوج بیداری، چنین رخدادی امری غیر ممکن خواهد بود، اما یادآوری چندین نکته شاید برای اصلاح اندیشه ایرانشهری ها کمک کننده باشد،
اولا اینکه به یاد بیاورند که در جریانات جنگ عثمانی در چالدارن، در جریان تجاوز روس ها، در جریان ۲۹ بهمن تبریز، در جریان دسیسه های احزاب دمکرات و کومله، در ۸ سال دفاع مقدس، دژ مستحکم تمامیت ارضی ایران چه کسانی بودند؟ قطعا پاسخ آذربایجان است، اما چون آذربایجان اتفاقا عامل اصلی سقوط رژیم پهلوی بوده است! لذا این گروهک ایرانشهری ها از آن منظر از ترک های ایران کینه به دل دارند.
دوما، با هر گونه اقدام اقلیمک عراق در الحاق جغرافیای آذربایجان به خود، آیا فکر کرده اید که آذربایجان ساکت خواهد نشست؟ آیا از جنگ قره باغ درس نگرفته اید؟ آیا ندید که جوانان آذربایجان برای ثبت نام در جنگ آن سوی ارس به صف شده بودند؟ آیا در مقابل هرگونه تجاوز به قلب آذربایجان سکوت خواهند کرد؟ قطعا چنان خونی به پا خواهد شد که طوفان آن کل منطقه را خواهد برد.
پس شما ای ایرانشهری ها، اگر نگران تمامیت ارضی ایران هستید، بدانید که دژ مستحکم این تمامیت آذربایجان است و دژ آذربایجان اورمیه است، و اگر اورمیه و غرب آذربایجان فرو ریزد، این دژ فرو خواهد ریخت و به تبع آن کل منطقه فرو خواهد ریخت، شما با این نگرش خود انبار باروتی را روشن می کنید که آخر آن اتفاقا نیستی خودتان و دست نشانده هایتان خواهد بود، برای رسیدن به صلح پایدار در منطقه باید موجودیت ترکان آذربایجان و جغرافیای آن را به رسمیت بشناسید.
