ادتاج اتحادیه دمکراتیک ترک آذربایجان جنوبی
گادتب: جنگ، مولود وحشتناک قدرت است و تقریبا تنها افرادی از وقوع جنگ راضی هستند که جنگ را بیس بقای قدرت سیاسی خود و یا حفظ منافع ملی خود قلمداد کنند…
ما تجارب زیادی از جنگها و کشتارها را در یکصد سال اخیر به ذهن خود سپرده ایم که بمباران شیمیایی حلبچه و عملیات های متعاقب آن توسط صدام حسین، یکی از این کشتارهای ظالمانه بود که زنان و کودکان بی گناهی در این هجوم ناجوانمردانه کشته شدند….
فاجعه ی حلبچه و عملیاتهای متعاقب آن که توسط ارتش صدام صورت گرفت سوای تمامی جوانب آن، دو طیف بازنده داشت و یک طیف برنده و گروهی سیه روی برای تمام ادوار تاریخی….!!!
مردم حلبچه و دیگر کردهای عراقی بازنده ی بزرگی بودند و زنان و کودکان و پیر و جوان جلوی چشمان همدیگر به طرز فجیعی سلاخی شدند و چه انسانهای بی گناهی که هنوزم رنج ناشی از آن را به دوش میکشند…
اما بزرگترین بازنده ی جنگ صدام و کردهای عراق، آزربایجان ایران بود… جمعیتی میلیونی، خانه بر دوش از مرزهای عراق گذشته و با مهمان نوازی جمهوری اسلامی وارد آزربایجان غربی ما شدند؛ بحث چراییِ مهمان نوازی جمهوری اسلامی دلایل متعددی دارد و دلیل درجه دوم این مهمان نوازی، عذاب وجدانی بود که سران ایران از فاجعه ی حلبچه داشتند و چه بسا کردها تاوان همکاری با ایران را دادند….
تاریخ باید انتقال میلیونی آوارگان کرد عراقی به آزربایجان را، با انتقال میلیونی یهودیان جهان به سرزمین فلسطین مقایسه کند…
عین همان اتفاق اینجا هم تکرار میشود…در اینجا بحث کردیزه کردن آزربایجان از سالها قبل آغاز شده و نهایتا با کشتار مردم حلبچه و عملیاتهای متعاقب آن توسط صدام حسین عین اتفاق اسرائیل، اینبار با نام کردستان در شُرفِ وقوع ست… هیتلر و یا صدامی برای کشتار میسازند ، تظلم تاریخی شکل میگیرد، داشتن یک کشور جهت جبران مافات ضروری مینماید، کوچ داده میشوند، ساپورت مالی میشوند و بعد در خواب خرگوشی مردم هدف، خاک هدف را میخرند و بعد کشور مورد نظر غرب را تشکیل میدهند!!! تمامی اتفاقات عین هم در فلسطین و ازربایجان تکرار میشوند…
اما برنده ی این فاجعه!!!!
برنده بزرگ فاجعه ی حلبچه، باز هم موسسین اسرائیل هستند… در غرب خون از دماق کسی نچکیده ولی به صدام چراغ سبز برای حمله نشان میدهند و از آن طرف طبق اذعان شخص جلال طالبانی، به سران کُرد دستور میدهند که هشدار عینی صدام برای حمله ی شیمیایی به شهرهای کرد نشین را، برای مردم فاش نسازند و حتی از آنها میخواهند تا جلوی خروج غیر نظامیان از شهر را بگیرند تا با بالا رفتن تعداد کشته ها، بتوانند بعدها استفاده ی تبلیغی لازم را از آن بکنند… جوانان کرد ارزشی برای غرب ندارند و هر وقت لازم بود آنها را پیش پای خود قربانی میکنند برای رسیدن به هدف…
اما رو سیاهان تاریخیِ حلبچه…!!!!
سران وقتِ تشکل های کردی عراق، رو سیاهان این فاجعه هستند… آنها آگاهانه ابزار دست غرب بودند و میدانستند که صدام اعلام کرده است که شهرهای کرد نشین را هدف حملات شیمیایی قرار خواهد داد و آنها با علم به این موضوع، مردم را به مسلخ بردند و حتی راه خروج غیر نظامیان از شهر را بستند… سران کرد، چه آنهایی که کشتار حلبچه را هموار کردند و چه آنهایی که توسط پ ک ک کردها را به مسلخ بردند و چه آنهایی که امروزه پژاک و ی پ گ و دیگر گروههایی کردی را رهبری میکنند و چه تئوریسن های کردستان بزرگ داخل ایران، که بعد از ۳۳ سال دنبال باز گشایی جعبه سیاه کشتار حلبچه هستند همه رو سیاهان تاریخ کردستان هستند چرا که که جعبه سیاه حلبچه ها خود این افراد هستند که آگاهانه و در نهان، ابزار دست غرب شده و ملت کرد را مثل “بره” های بی زبان به مسلخ میبرند و در عیان دنبال جعبه سیاه های فجایع کردی میگردند در صورتی که آنها میدانند که اسرائیل زاییده ی شکستهای پی در پی اعراب بود و شرایط خاص آن دوران، ولی برای کردستان باید از ابرقدرتی بنام ترکیه و حتی ایران گذشت… آیا این اسراییل شرایط تولد دارد؟ اگر ندارد کردها را بی جهت به مسلخ نبرید چرا که همین نفاق و دو رویی شما با ملت کُرد و ابزار غرب بودن شما ها همان جعبه ی سیاه حلبچه هاست…!!!!
