گادتب: همزمان با روز جهانی زبان مادری، ۹۲۶ نفر از دانشجویان دانشگاه سراسری مراغه ضمن امضای طوماری، از مسؤولان مربوطه خواستهاند تا اقدامات لازم را در خصوص ارائه «کد رشته زبان و ادبیات تورکی» در دانشگاه مزبور به عمل آورند. عظمت کار این دانشجویان را تنها کسانی میتوانند درک نمایند، که تجربه فعالیت دانشجویی را در کارنامه خویش داشته باشند. اگر این دانشجویان، درک مشترکی نسبت به موضوع مورد بحث یعنی ضرورت صیانت از زبان مادری و لزوم فراگیری آکادمیک آن نداشتند، امکان نداشت کسی بتواند این همه دانشجو را به امضای چنین درخواستی ترغیب نماید.
به عبارت دیگر، هرچند جمعآوری این همه امضا در مدت زمان محدودی صورتپذیرفته ولی آنچه که این همه دانشجو را به یک درک مشترک رسانده، فرآیندی کوتاهمدت نبوده است. آری، احساس نیاز به زبان مادری همچون احساس نیاز به آب و غذا نیست که هر کسی ظرفیت و قابلیت لازم برای درک آن را داشته باشد. این نیاز را فقط کسانی میتوانند درک نمایند که به خودآگاهی هویتی دستیافته باشند.
بنابراین، اقدام اخیر دانشجویان دانشگاه مراغه و اقدامات مشابهی که در سالهای اخیر بارها و بارها از سوی دانشجویان دانشگاههای مختلف و حتی اقشار مختلف مردم به عمل آمده، همه و همه نشان از موفقیت اندیشمندان و فرهیختگان تورک آزربایجانی در تبیین جایگاه و اهمیت زبان مادری در جامعه دارد. شکی ندارم که تا سی سال پیش، اگر چنین درخواستی در هر یک از دانشگاههای کشور مطرح میگردید تعداد امضاهایش به هیچ وجه به این رقم نمیرسید.
لازم است مسؤولان دانشگاه مراغه توجه داشته باشند که توسل به هرگونه اقدام ناروایی در مواجهه با چنین مطالباتی نه تنها در شأن محیط علمی و فرهنگی دانشگاه نمیباشد، بلکه در عمل نیز نخواهد توانست علاقه روزافزون دانشجویان آزربایجانی نسبت به زبان مادریشان را از بین ببرد. چون همانگونه که اشاره کردم این علاقه، زاییده هوی و هوس زودگذر نیست، بلکه محصول یک خودآگاهی معرفتی است.
در پایان لازم میدانم، به عنوان عضو کوچکی از جامعه فرهنگی آزربایجان، در برابر تکتک این دانشجویان که به اهمیت میراث ارزشمندی همچون زبان مادری واقف شدهاند و در راستای اعتلای این زبان گام برداشتهاند، سر تعظیم فرود آورم.