ادتاج اتحادیه دمکراتیک ترک آذربایجان جنوبی
گادتب: اولو تانری نین آدی ایله
ملت تورک آذربایجان و فعالین ملی
چنانچه آگاه هستید سیستم راسیستی فارس، ۴۴ سال پیش در راستای منافع قدرت‌های غربی، جامه سلطنت از تن خارج و ردای جمهوری اسلامی را بر تن کرد.
اگر در زمان پهلوی ابزار قدرت شووینیسم فارس، فقط شمشیر بود، حال در پوشش جمهوری اسلامی، هم با شمشیر و هم با ابزار دین‌سالاری ( تئوکراسی) در تمامی عرصه‌ها میدان‌داری می‌کند. از این روی در جغرافیای موسوم به ایران تمامی جنبش‌های آزادی‌خواه اعم از سیاسی و اجتماعی، خصوصا جنبش‌های ملی، با زور شمشیر و به نام دین با هدف نابودی، تحت هر نوع فشار و سرکوب قرار گرفته‌اند.
اینک که حرکت ملی آذربایجان جنوبی در میان توده مردم گسترش یافته و به تبع آن میدانِ تاثیر و نفوذ گفتمان ملی وسیع‌تر و عمیق‌تر شده است، حاکمیت مرکزگرای فارس محور، با هر وسیله ممکن تلاش بی‌امان و بی‌رحمانه‌ای دارد تا این حرکت برخاسته از حقوق ملی و انسانی را خاموش و نابود کند.
زندان، شکنجه، ترورهای شخصیتی، حذف فیزیکی و انواع هجمه‌ها، بدون وقفه ادامه دارد؛ اما به‌رغم تمامی فشارها، فعالین ملی همچنان محکم و استوار ایستاده‌اند، نه پا پس کشیده و نه فریب بازی‌های پیچیده عاملان شووینیزم فارس را خورده‌اند و با تمامی توان درحال مبارزه هستند.
امروز، مبارزان راه آزادی روز به روز به طور فزاینده‌ای در حال تکثیرند؛ از آن‌جمله می‌توان به جوانان آگاه حرکت ملی آذربایجان اشاره کرد که به مثابه یکی از امیدهای تزلزل‌ناپذیر این ملت با روش‌هایِ مدنیِ بی‌نظیر و مثال‌زدنی خود در مقابل فاشیسم فارس قد علم نموده‌اند؛ اما شووینیزم فارس این واقعیت ها را بر نتابیده و اخیرا با افزایش فشارها علیه فعالین ملی و بازداشت‌های غیر قانونی، حقوق انسانی آنان را زیر پا گذاشته است.
در چنین وضعیتی فعالین ملی و ملت تورک آذربایجان بر اساس وظیفه ملی و انسانی خود باید بدون در نظر گرفتن گرایشات و سلایق فعالین بازداشتی و محبوس حرکت ملی آذربایجان به مانند همیشه از آنان حمایت نموده و صدای رسای آنان باشند.
در راستای همین مفکوره، به خانواده‌های محترم فعالین بازداشتی (به آنانکه دسترسی داشتیم مستقیم و به آنانکه دسترسی نداشتیم غیر مستقیم) اطلاع دادیم در هر زمان و مکان که بخواهند در شهر تبریز حضور یافته و با شعار «یا فعالین ملی بازداشت شده را آزاد کنید یا ما را نیز بازداشت نمایید» صدایمان را به گوش جهانیان برسانیم.
من به سهم خود با در نظر گرفتن ارزش‌های ملی، شرکت در این تحصن اعتراضی را وظیفه ملی خود می‌دانم، کافی است که خانواده‌ها بخواهند.(البته موضوع بازداشت فعالین حرکت ملی آذربایجان بی‌شک مسئله ی ملی بوده و نیازی به اجازه و تقاضای خانواده‌هایشان نیست. اما تجربیات گذشته نشان داده است در چنین مواردی، وقتی بر حسب وظیفه، فعالین ملی خصوصا در فضای حقیقی از همرزمان در بند خود حمایت هایی نموده اند، نیروهای امنیتی از شرایط خاص خانواده ها سو استفاده نموده و به آنان چنین القا نموده اند که؛” فرزند شما مشکل چندانی نداشت و به زودی آزاد میشد اما کارهای برخی از همفکرانش باعث عمیق تر و پیچیده تر شدن پرونده فرزندتان‌شد” در چنین شرایطی، حتی پیش آمده است که خانواده ها را ترغیب کرده اند تا بر علیه فعالین ملی حامی محبوسین شکایت کرده یا علیه آنها به اظهارنظر پرداخته و درکل به حرکت ملی بدبین شوند).
امروزه بر همگان واضح و مبرهن است که فعالیت در فضای مجازی، هم لازم است هم انکارناپذیر؛ اما کافی و کارساز نیست. چراکه سیستم حاکم به زعم خود مشروعیت و قدرت داخلی‌اش را خدا و سلاح و حامیان خارجی‌اش را قدرت‌های غربی می‌داند، از این رو حاضر به شنیدن هیچ صدا و پیامی نیست.
اگر واقعا اراده ما بر این است که از فعالین ملی در بند حمایت نماییم، باید در عرصه و میدان حضور یافته و به مثابه فدایی ملت، با تفکر «آزادلیق- عدالت- میللی حکومت» در عرصه باشیم، در غیر این صورت، نه بازداشتی‌ها و زندانی‌هایمان آزاد خواهند شد و نه آذربایجان از اسارت رهایی خواهد یافت.
اگر امروز، مسائل بسیار مهم و حیاتی همچون نجات دریاچه اورمیه از خشکانیده شدن، حضور و اعتراض گسترده ملت را می‌طلبد؛ اما به دلایل سیاسی، اقتصادی و اجتماعی این اعتراض صورت نمی‌پذیرد، برای آزادی فعالین ملی از شکنجه و بازداشت، حضور حداقل، میلتچی‌ها و فعالین حرکت ملی آذربایجان در میدان عمل نتیجه مطلوب و قابل دسترس را در پی خواهد داشت.
