ادتاج اتحادیه دمکراتیک ترک آذربایجان جنوبی
گادتب: دردی که امروز جامعه تورک ها به خصوص قشقایی ها را درگیر خود کرده …
اما این درد در اصل برای امروز نیست یکی از صفات ما ملت تورک سازگار کردن خودمان با شرایط است در گذشته جنگ به صورت امروز نبود جنگ ها به صورت نظامی صورت می‌گرفت و این قدرت نظامی بود که پیروز جنگ را تایین میکرد اما دیگر سالهاست که از آن دوران گذشته و جنگ از جنگ نظامی بیشتر تبدیل به جنگ اطلاعات ، فکر ، قلم و علم شده .
ملت ما بارها در تاریخ ثابت کرده ملتی نیست که در مقابل حمله سر خم کند در مقابل دشمنی که از رو به رو حمله میکند تسلیم شود اما ملت ما تا حدودی متوجه تغییر دنیا نشد متوجه نشد که دشمن هر زمان مثل او مرد نیست دشمن همیشه از رو به رو حمله نمیکند و فریاد نمی‌زند ما دشمنیم یاد نگرفت بعضا دشمن در غالب دوست نزدیک میشود و خنجر میزند ..
بله دنیا عوض شد .
امروزه جنگ به صورت جنگ رسانه و تاثیر گذاری روی ذهن انسان ها انجام میشود .
جنگی که باعث میشود پرده ای چشم و پنبه ای گوش ملت را بپوشاند که آن ملت دشمن واقعی را نه ببیند نه بشنود وقتی ذهن مردمی را به دست بگیریم چه کار ها که با آن ملت نمی‌توانیم انجام دهیم … میپرسید مثلا ؟
مثال میزنم.
این کنترل ذهن همان است که باعث میشود فرزند تورک سومین زبان قدرتمند و زبان بین المللی تورکی را بی کلاسی و گویش فارسی را با کلاسی ببیند .
باعث میشود که در مقابل توهین تحقیر های به دروغ او در صدا و سیما در مدرسه مجلات کتاب ها .. و … سکوت کند.
باعث میشود فرزند تورک بجای افتخار به تامیریس آنا هاة، بیلگه خاقان ها ، مته خاقان ها به کورش و داریوش به آن تاریخ ننگین فخر کند.
باعث میشود بجای اینکه کل ملت تورک دستی را که روی صورت زن تورک قشقایی بلند میشود را تا نشکنند آرام ننشینند سر را در برف کرده و هیچ واکنشی نشان ندهند (چه توهینی بالاتر از دست درازی به ناموس)
باعث میشود وقتی عشایر قشقایی در هلیگان سلاح در دست گرفته و برای باز پس گیری خاکشان جانشان را در کف دست میگذارند .
ملت تورک در سکوتی فرو برود که حتی از انتشار این خبر هم خود داری کند.
این همان کنترل ذهنی است که فرزند تورک در حالی که تمام رسومات فرهنگ و دارایی هایش را به اسم دیگران میزنند همانطور که فرش تبریز و قشقایی را به نام پرشین میفروشند.
همانطور که لباس اصیل قشقایی را به نام لر و فارس میزنند بجای اینکه از دارایی هایش پاسداری کند دفاع از خود را نفاق بین تورک و… خطاب میکند و حرف از انسانیت کلیشه ای میزند.
وقتی تمام یک ملت تحت تأثیر این کنترل قرار گیرند آیا دیگر اثری از آن ملت خواهد ماند.
یکی از بزرگترین ضعف های ما عادت کردن و قانع کردن خودمان در مقابل این حمله است.
بجای اینکه در مقابل ظلم سکوت نکنیم به ظلم عادت میکنیم به جای اینکه در مقابل ظلم جنبشی از خودمان نشان دهیم خود را به روش های مختلف قانع میکنیم و این باعث نابودی ما میشود.
آیا وقتش نرسیده به جای ادامه دادن این خواب از این خواب بیدار شویم ؟؟
