ادتاج اتحادیه دمکراتیک ترک آذربایجان جنوبی
گادتب: ناصر آق، پژوهشگر محیط زیست و عضو هیأت علمی دانشگاه اورمیه گفت: بهترین و تنها راه احیا و نجات دریاچه اورمیه در حال حاضر «کوچک کردن سطح دریاچه اورمیه» است، اما این طرح، مخالفان زیادی حتی بین اکولوژیست‌ها دارد. درحالی‌که این تجربه در دنیا هم امتحان خود را پس داده و جواب گرفته است.
احیای دریاچه اورمیه بار مالی زیادی برای دولت دارد. تا الان ۵ هزار و ۷۰۰ میلیارد تومان برای احیای این دریاچه هزینه شده است. البته شکی نیست که ارزش دریاچه اورمیه صدها برابر این عدد است ولی می توان احیای دریاچه اورمیه را با رویکردهای زیست محیطی، اقتصادی و اجتماعی پیش برد. یعنی می توان برنامه احیای دریاچه را طوری تدوین کرد که همزمان با اجرای طرحهای احیا، برای دولت درآمد و برای مردم منطقه اشتغال نیز ایجاد شود، کاری که در دریاچه بزرگ نمک آمریکا و در دریای آرال ازبکستان و قزاقستان انجام دادند.
راهکار کوچک کردن دریاچه این استاد دانشگاه مارا دقیقا یاد این داستان میاندازد: “یکی زد عمدا بنده خدایی را فلج کرد بعدش گفت هزینه درمانش خیلی بیشتر ازدیه اش میشود پس بکشیدش”.
دریاچه را حضرات خشک کردند نه بصورت عمدی بلکه با فرمول و سه علت عمده یعنی لجاجت، نادانی و گنده…زی. همین سه علت عمده که شاید در نظر برخی ها ساده و مضحک تصور شود یکی از علل وضعیت اسفناک فعلی آذربایجان و ایران و مردمان ساکن این کشور می باشد از ماجرای ممنوعیت واردات واکسن معتبر، میانگذر غیر استاندارد دریاچه، فاجعه سد گتوند و…
برخلاف اراجیف ناصر آق، دریاچه قابل احیا می باشد حتی در شرایط فعلی اما در حضرات اراده ای برای احیای دریاچه وجود ندارد. اصلاح میانگذر دریاچه، ممنوعیت کشت محصولات کشاورزی که دارای مصرف بالای آب می باشند نظیر سیب، چغندر قند،کدو آجیلی، سبزی، محصولات صیفی و جایگزینی آنها با زعفران، پسته، گندم و… همچنین انتقال بخشی از آب سدهای حوضه دریاچه به دریاچه اورمیه میتوان دریاچه را ظرف چندسال احیا کرد.
