وصله های ناجور شاهنامه خوانی و شاهنامه پرستی به آذربایجان نمی چسبد

گادتب: اساسا و اصولا “شاهنامه فردوسی”  در ذهن، فکر،احساس،زبان و فرهنگ غنی و والای آذربایجان جایی نداشته و ندارد. وصله ی ناجور شاهنامه_خوانی و شاهنامه_دوستی به آذربایجان نمی چسبد؛ شأن ادبی، شأن تاریخی،شأن فرهنگی و شأن زبانی و هویتی آذربایجان اجل از این گزافه گویی ها و خزعبلات پانفارس هاست که انگ شاهنامه دوستی به ترکان جغرافیای موسوم به ایران خاصه آذربایجان بزنند.

ملتی که شاهکار ادبی دده_قورقوت دارد، حماسه_کوراوغلو دارد. دیوان اشعار  ترکی مولانا فضولی و حضرت نسیمی دارد . ملتی که داستان های شان_قیزی [ با بیش از 1000 سال قدمت کتابت]، دیوان ترکی نظامی گنجوی دارد و صدها آثار ادبی و هنری و تاریخی دارد؛ شاهکار ادبی حیدربابایه_سلام دارد و… و…هیچ نیازی و لزومی برای خواندن  شاهنامه نداشته و ندارد مگر عده ای اهل قلم که بمنظور تحقیق شاهنامه می خوانند.

پان ایرانیست های خودفیل پندار که دچار توهم و بیماری خود_تحویل_گیری مزمن شده اند هنوز  هم همان لاطائلات رژیم منحوس پهلویان را دارند نشخوار می کنند و ادعا می کنند که شاهنامه فردوسی محبوبیت تاریخی در آذربایجان داشته و دارد و برهمین اساس برهمان طبل فاشیستی و فردوسی _پروری می کوبند ولی دیگر طشت رسوایی راسیست های پانفارس  از بام  افتاده است چراکه نسل تحصیل کرده و روشنفکر امروز آذربایجان دیگر فریب حیله های انگلیس، روس و مزدوران داخلی آنها را نخواهند خورد.

شاهنامه حتی در نظر برخی از شاهان ترک نیز اثر خوبی نبوده است چه برسد به ملت آذربایجان که عاشق قهرمانان و شاهان ملی خویش چوخ شاه اسماعیل، شاه عباس و کوراوغلو، قاچاق نبی و غیره بودند. در حماسه کوراوغلو چند جا با نفرت و استهزا از شاهنامه یاد می شود: آی کیشی، یولومدان چکیل، منه شاهنامه اوخوما، آغانین دا آتاباباسی گورباگور اولسون، سنین ده…

اثر ناسیونالیسم تهاجمی و نژادپرستانه شاهنامه که پر است از توهین به ترکها، اعراب و زنان نمی توانست بین اهالی آذربایجان که اکثرا هم فارسی نمی دانستند جذاب باشد. ضمنا اثری که در راستای مدح شاهان و گرفتن صله و انعام و اهداف شعوبیه نوشته شده در بین مردمی که خود حماسه های مردمی زیادی دارند و به زبان مادریشان ترکی نوشته شده و از سوی همه قابل فهم است اصلا جایگاهی نمی توانست داشته باشد.

حتی می بینیم در حماسه کوراوغلو در چند جا به نفرت از آن یاد می شود. یاد عبارت ماسکامت یا میزقامت افتادم که به هر جنس بی کیفیت گفته می شد. شاهنامه هم چنین جایگاهی می توانست داشته باشد البته برای مداحان و چاپلوسان درباری نمونه خوبی برای تقلید می تواند باشد و همه افرادی که به نوعی سلطنت طلب و خواهان بازگشت ربع پهلوی هستند پژوهش درباره شاهنامه می تواند رزومه خوبی باشد.