ادتاج اتحادیه دمکراتیک ترک آذربایجان جنوبی
گادتب: یکی از دلایلی که برای قلب زبان ترکی در آذربایجان مورد سو استفاده قرار می گیرد، این است که اشاره می کنند چرا اکثر شعرا به زبان فارسی شعر سروده اند و به زبان ترکی شعری ندارند؟
(هر چند بعد از دوره پهلوی و در سنوات اخیر ،از اکناف اشعار ترکی سالم آنها مکشوف می شود.. مانند دیوان ترکی نظامی)
قبلا اشاره کرده ام که فارسی به دلیل لطافت و زیبایی زبان شعر و شاعری بود و ترکی به دلیل استواری و جدیت زبان حکمفرمایی و لشگر بود ،اما برای بسط دیدگاهم به زبان پر رمز و راز عربی گریز می زنم که زبان علم و دین بود و هنوز هم زبان دینی ماست. نمونه های زیر معین می کند در این راستا چنین دلیلی کارساز نیست:
-ابن سینا تمامی آثارش به زبان عربی است و یک جستجوی ساده شما را با آثار وی آشنا می سازد.
-ابن مقفع نیز چون ابن سینا حتی اسمش عربی است و بهترین نثر نویس زبان عربی محسوب می شود اما هیچ اثری به فارسی ندارد.
-سیبویه نحوی یک کلمه به زبان فارسی ننوشته است.
-ابونواس هم ایرانی بود اما هر چه شعر از او باقیست عربی است.
– طغرایی شاعر قرن ششم یک بیت شعر به زبان فارسی ندارد.
-ابوریحان بیرونی (۱۴۶)کتب و نوشته به زبانهای عربی و هندی و یونانی دارد. حتی مشخص شده “التفهیمش” هم عربی بوده است .اما به فارسی اثری ندارد.
این رویه تا عصر صفوی ادامه دارد و چنان فزونی دارد که در حوصله مخاطب مجازی نمی گنجد حتی در دوره صفوی مثلا ملاصدرا همه مصنفاتش به زبان عربی است.
حال یکی باید اول جواب این سوال را بدهد که با وجود زبان فارسی چرا این بزرگان کتب خود را به عربی نوشته اند؟
در این صورت جواب سوال اول نیز معین خواهد شد.
دکتر رحیم آک بایراک (رحیم بقال اصغری)
