ادتاج اتحادیه دمکراتیک ترک آذربایجان جنوبی
گادتب: ژاله تبریزی مدیر جمعیت حقوق بشر آذربایجان “ارک”، در مورد بازداشت ها و احکام زندان و شلاق اخیر فعالان تورک و همچنین گزارش سالانه گزارشگر ویژه سازمان ملل در امور حقوق بشر در ایران با بخش آذربایجانی صدای آمریکا مصاحبه کرده است.
علیرضا قولونجو مجری مصاحبه کننده در ابتدای گفتگو خاطرنشان کرده است: “اخیرا بازداشت و شلاق ۱۲ فعال ملی مدنی آذربایجانی در اردبیل سر و صدایی در میان فعالان فرهنگی ایران و آذربایجان به پا کرده است. این شهروندان در ارتباط با تجمعات حمایت از ارتش جمهوری آذربایجان در عملیات باز پسگیری اراضی اشغالی قاراباغ در شهریور ماه ۱۳۹۹ محاکمه شدند.”
خانم ژاله تبریزلی مدیر جمعیت حقوق بشر آذربایجان “ارک” در این رابطه عنوان کرده اند که این حکم به ویژه برای ارعاب فعالان ملی مدنی بوده است؛
«در عین حال جمهوری اسلامی ایران نیروهای نظامی خود را در مرز با جمهوری آذربایجان جمع کرده و سپس محاکمه فعالین مدنی آغاز شده است. همه این قضاوت ها برای ایجاد ترس و ارعاب است.” ایشان افزوده اند: “با حکم شلاق به ما توهین می کنند، یعنی به ملتی توهین می کنند».
در جواب سوال اینکه برخی از فعالان بازداشت شده در ارتباط با اعتراضات ماه های اخیر در ایران و آذربایجان در دو دادگاه انقلاب و کیفری محاکمه می شوند. خانم تبریزلی گفته است:
«اول اینکه دادگاه انقلاب اوایل انقلاب اسلامی بود، اما این در حالی است که دادگاههای انقلاب اکنون ۴۳ سال است که ادامه دارد و در واقع محاکمه غیرقانونی است. فعالان در حال حاضر در دو دادگاه محاکمه می شوند، به طوری که اگر در یکی از دادگاهها محکوم نشدند، در دادگاه دیگر محکوم خواهند شد.»
انجمن حقوق بشر آذربایجان (ارک) به مدیریت ژاله تبریزلی که اخیراً عنوان «مشاور شورای اقتصادی و اجتماعی سازمان ملل متحد» (ECOSOC) نیز به ایشان اعطا شده است، در ادامه مصاحبه می گوید:
از طریق امکان بوجود آمده برای سازمان ارک صدای نقض حقوق بشر در آذربایجان را بیشتر به گوش جهانیان خواهیم رساند.
وی خاطر نشان کرده «ما سخت جنگیدیم تا این موقعیت را به دست آوریم. تاکید ما این بود که بسیاری از مسائل ما به عنوان حقوق بشر ایران در دستور کار نیست. برای اینکه مسائل آذربایجان در دستور کار بماند، یعنی بحث زبان، بحث محیط زیست، مسئله کودکان، زنان، کارگران، بیکاران، خشک شدن دریاچه ارومیه، مسئله دین، ادیان مختلفی در آذربایجان و افرادی که بیشتر آنها تحت فشار هستند. یعنی ما آنقدر مشکلات داریم که باید NGO خودمان را داشته باشیم، جایگاه خودمان را داشته باشیم تا بتوانیم از حقوق خود دفاع کنیم.
