ادتاج اتحادیه دمکراتیک ترک آذربایجان جنوبی
گادتب: بازگشایی مدارس و دانشگاهها با اجرای تقویم آموزشی مدنظر مسئولان، بایستی مشروط بر رعایت ضوابط و پروتکلهایی باشد که این روزها نقل محافل آموزشی است. پیش بینی سرنوشت اضمحال توالی انتقال کرونا کاملا با ابهام و اما و اگر روبرو است.
در طرح پیشنهادی مسئولان، جزئیات بسیار گنگی درمورد شرایط احتمالی دانشجویان بیان شده، اما اشاره ای به چگونگی اجرای طرح در مدارس نشده و تنها به لفظ «بازگشایی» بسنده شده است.
فرض کنیم طرح بازگشایی عملیاتي شد…!در اين صورت بايداز فاصله گذاری در محیط کلاسها شروع کنیم. در مورد مدارس، حضور فرد با رعایت فاصله در کلاس به جرات نشدنی است. به علت میانگین بالای تعداد نفرات در کلاس، فضای آموزشی کافی به ازای متر مربع در اختیار مدارس نیست تا فاصله گذاری درستی انجام دهند. این وضعیتی است که خود خانواده ها، در طول سالها مشاهده کرده اند و اثبات آن نیاز به ارائه آمار و ارقام مسئولان ندارد.
در مورد دانشگاهها، وضعیت اگر بدتر نباشد، بهتر هم نیست و دلیلی برای خوشبینی وجود ندارد؛ تعداد دانشجویان آنقدر بالاست که برای ندیدنشان باید چشمانان خود را ببندید و چشم بسته هم راجع به جان و سلامتیشان تصمیم بگیرید!
بحث دوم اینکه تمامی دانشجویان، بومی شهر محل تحصیل خود نیستند. سفر افراد، جهت حضور در کلاس، برهم زدن زنجیره اپیدمی کروناست.هنوز آمار درستی ازمناطق سفید و قرمز نداریم واین افراد میتوانند ناقل باشند.علاوه برآن، بازگشایی دانشگاه نیازمند بازگشایی خوابگاه نیز هست. وضعیت خوابگاه ها چندان تعریفی ندارد. آشپزخانه و سرویس ها مشترک اند و فضای اتاق ها بسیار کوچک و اشتراکی.
لذا مشکل یکی دوتا نیست. حتی شلوغی سیستم حمل و نقل عمومی جان افراد را به خطر خواهد انداخت. مهمترین معیار در تصمیم گیری برای بازگشایی فضاهای آموزشی، می بایست حفظ سلامت دانش آموزان و دانشجویان و فرض قرمز بودن وضعیت کنونی باشد. در واقعیت امر، می توان فضای عمومی دانشگاه و مدرسه را به انبار باروتی تشبیه کرد که حضور این حجم از افراد در آن به عنوان جرقه کافی است تا انفجارش تسهیل شود.
بهنام فرجي(دانشجوي دكتري دندانپزشكي/كارشناس ارشد)
