
گادتب: بیش از ۲۸۰ کارگر شاغل در کارخانه فولاد سیادن ابهر، واقع در استان زنجان، همچنان حقوق اسفند ماه ۱۴۰۳ خود را دریافت نکردهاند. این در حالیست که تأخیر در پرداخت حقوق در این کارخانه به یک روند مزمن و تکراری تبدیل شده و امنیت معیشتی و کرامت انسانی این کارگران را بهشدت تحت تأثیر قرار داده است.
یکی از کارگران این کارخانه در گفتوگو با منابع حقوق بشری، دلیل تکراری کارفرما برای عدم پرداخت بهموقع دستمزد را «کمبود منابع مالی» عنوان کرده و نسبت به شرایط دشوار زندگی کارگران ابراز نگرانی کرده است. وی میگوید: «بسیاری از کارگران حتی توان پرداخت اجارهخانه، هزینههای درمانی یا خرید اقلام ضروری را ندارند.»
بر اساس این گزارش، کارگران فولاد سیادن بدون فیش حقوقی، با حداقل دستمزد مشغول به کار هستند. آنان ناچار به اضافهکاری و کار در روزهای تعطیل هستند اما کارفرما تنها حق بیمه ساعات کاری رسمی را پرداخت میکند؛ در نتیجه، روزانه حدود چهار ساعت کار آنان بدون بیمه باقی میماند. این وضعیت، در تضاد با اصول پایهای قانون کار ایران و منشورهای بینالمللی حقوق کار قرار دارد.
همچنین، این کارگران از نبود امکانات اولیهای مانند لباس و کفش ایمنی، شرایط نامناسب بهداشتی و کیفیت ضعیف غذا در سلف کارخانه گلایه دارند. نبود نظارت مؤثر از سوی نهادهای مسئول و بیتوجهی به استانداردهای کار، عملاً آنان را در شرایطی شبیه به بیحقوقی کامل قرار داده است.
بر اساس اصل ۲۹ و ۴۳ قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران، دولت موظف به تأمین حداقلهای زندگی و حمایت از نیروی کار است. قانون کار ایران نیز کارفرمایان را مکلف به پرداخت بهموقع دستمزد، بیمه کامل و تأمین محیط کاری ایمن و انسانی کرده است. با این حال، استمرار این وضعیت در کارخانه فولاد سیادن نشاندهنده نقض ساختاری حقوق کارگران و نبود اراده برای بهبود آن است.