ادتاج اتحادیه دمکراتیک ترک آذربایجان جنوبی
گادتب: به گزارش مرکز خبر گادتب، معدنکاران اصفهانی پیست تیوپ‌سواری «یولغون آغاج» تنها تفریحگاه زمستانی مردم شهرستان تیکان‌تپه (تکاب) آذربایجان را تخریب کردند.
این مکان تپه‌ای با شیب بسیار مناسب در کنار روستای تاریخی یولغون آغاج است که توسط مردم، به محلی برای تیوپ‌سواری و تفریح تبدیل شده بود و زمستان‌ها هزاران نفر برای تیوپ‌سواری به این مکان مراجعه می‌کردند.
در سالهای گذشته، علیرغم درخواست های مکرر شهروندان تیکان‌تپه، مسئولان از بهسازی و ایجاد امکانات در این محل خودداری کردند و امروز در سکوت مسئولان، این مکان تفریحی مردم محروم تیکان‌تپه، توسط معدنکاران سودجوی اصفهانی تخریب شد تا سنگ‌های تراورتن آن استخراج شده و به اصفهان منتقل شود.
این معدن در کنار محوطه باستانی ۳ هزار ساله «پاپاق قالا» در کنار روستای یولغون آغاج قرار دارد. این محوطه در سال ۱۳۸۵ در لیست آثار ملی به ثبت رسیده و در آن اداره میرث فرهنگی تابلویی نصب کرده که روی آن نوشته شده «هر گونه دخل و تصرف، تخریب و تجاوز به محدوده باستانی جرم محسوب گشته و مطابق مقررات و تعزیرات ۷۵ قابل پیگیری قانونی است.»
علاوه بر باستانی بودن محوطه، «فاصله قانونی ۵۰۰ متر هوایی معدن از روستا» رعایت نشده و تخریبات و گرد و غبار این معدن موجب آلوده شدن چراگاهها، باغات، اراضی کشاوری و آبهای منطقه شده و اهالی روستا را با مشکلات و بیماری های تنفسی مواجه کرده است.
اهالی تیکان‌تپه در اعتراض به اقدامات غیر قانونی و تخریبات گسترده معدنکاران اصفهانی، بارها با آنها درگیر شده‌اند، اما معدنکاران اصفهانی سالهاست با استفاده از رانت دولتی، سنگ‌های تراورتن این محوطه تاریخی آذربایجان را تاراج می‌کنند و آسیب‌های فراوانی به محیط زیست و روستائیان منطقه وارد کرده‌اند.
معدنکاران اصفهانی با تخریبات گسترده در این محل، تاکنون ۵۰۰ خانوار از اهالی روستای یولغون آغاج آذربایجان را مجبور به مهاجرت کرده‌اند. در تیرماه ۱۴۰۰ خبرگزاری صداوسیمای آذربایجان غربی نوشت: «این روستا در سال ۵۷، ۷۲۰ خانوار داشت ولی الان بر اثر تخریبات معادن تنها ۲۲۰ خانوارش در روستا مانده‌اند.»
تیکان‌تپه با وجود دارا بودن ۲ معدن بزرگ طلای خاورمیانه (معادن طلای زره‌شوران و آغ‌دره) و ۸۰ معدن سنگ، به دلیل سیاست‌های تبعیض‌آمیز رژیم ایران، به یکی از محروم‌ترین شهرستان‌ها جغرافیای موسوم به ایران تبدیل شده است و از کمترین امکانات زیربنایی نیز بی‌بهره است.
سهامداران و مالکان این معادن، از اهالی استان‌های فارس‌نشین کویر مرکزی ایران هستند و با انتقال خام مواد معدنی به مرکز، مالیات و سود حاصل از این معادن به جیب مردم شهرهای اصفهان، کرمان، یزد و تهران منتقل می‌شود و این معادن عملا سودی برای اهالی تورک منطقه ندارد.
