ابراهیم رشیدی: از وعده تا واقعیت؛ چرا پروژه‌های عمرانی در مناطق ترک‌نشین به سرانجام نمی‌رسند؟

گادتب: دهه فجر به پایان می‌رسد و امسال حتی نمایشی از افتتاح یک خانه بهداشت در آذربایجان هم به راه نیافت ولی در مناطق فارس‌نشین صحبت از اتمام ۹۸٪ از پروژه انتقال آب دریا به شهرهای کرمان، اصفهان و یزد بر سر زبان هاست.

یاد وعده‌های انتخاباتی سعید جلیلی خافتادم که به ترکهای ایران وعده می‌داد تا در صورت پیروزی، چیزی را افتتاح نکند ولی به داشتن مادر ترک زبانش افتخار کند ولی به اصفهان وعده می‌داد که آب دریا را به آنها داده، زاینده رود را احیا کرده و راه‌آهن بافق- زرین‌شهر، قطار سریع السیر تهران- اصفهان، متروی اصفهان و کنارگذر شرقی اصفهان را تکمیل کند.

هر چند هر دو پیام وعده بود و احتمال داشت عملی نشود، ولی نوع پیامهایی که ستاد جلیلی به مردم دو منطقه ارسال می‌کرد گویای خیلی چیزها بود. بیش از پنج سال است که تعریض جاده‌ای به طول چهار کیلومتر در حد فاصل خروجی مشکین تا ورودی روستای هییق، در دست اجراست و هنوز در دست اجراست و تنها دستاوردی که طرح تعریض جاده از خروجی پارس آباد تا سه‌راه آصلاندوز تا امروز داشته، نابودی محوطه باستانی اولتان بوده است. آیا می‌توان اینها را ناکارآمدی نامید؟ مسلما اگر چنین بود نباید جاده‌هایی که مرکز ایران را به مناطق نفتی جنوب‌غربی وصل می‌کرد و در بخشی از مسیر از دل کوههای زاگرس می‌گذشت، به سرانجام می‌رسید.

ولی آن طرح‌ها به سرانجام رسیده است. پس موضوع نه ناکارآمدی بلکه بیگانه پنداری مناطق ترک‌نشین است و اگر بیگانه نبودیم وضعیت شهرهایمان یقینا چنین نبود. همچنانکه تقریبا صد متر آن طرف‌تر از محوطه باستانی اولتان، سازمان راهداری و حمل‌ونقل جاده‌ای جمهوری آذربایجان طی بیانیه‌ای اعلام کرده که دولت ۴۴ پروژه بزرگراه را در قاراباغ و شرق زنگه‌زور به طول ۳۴۰۰ کیلومتر احداث می‌کند و ساخت چند فاز آن نیز به پایان رسیده است.