گادتب: نام سعید نفیسی را کسانی که با تاریخ و ادبیات سر و کار دارند، زیاد شنیده اند، اما شاید در مورد سرقت کتابهای نفیس و خطی کتابخانه مجلس شورای ملی، توسط ایشان، چیزی نشنیده باشند.
عبدالحسین حائری در مورد چگونگی راهیابی اش به کتابخانه مجلس و ماجرای سرقت تعدادی از کتابهای این کتابخانه و رفتن انگشت اتهام به سوی سعید نفیسی مینویسد: گم شدن کتب خطی موجب گردید تا دادسرا قسمت کتابهای خطی کتابخانه را مهر و موم کند و به هیچ کس اجازه ورود به مخزن را ندهد، حائری با اشاره به شیوه سرقت کتابها توسط سعید نفیسی مینویسد: هیچ کس حق ورود به مخزن را نداشت و حتی کارکنان داخلی هم نمی توانستند با کیف و چمدان به آنجا وارد شوند، اما در مورد آقای نفیسی استثنا وجود داشت، یعنی ایشان به راحتی با چمدان به آنجا وارد میشد، یک روز یک کتابدار متعهد و متدین که در آنجا کار میکرد متوجه شد که بعَضی از کتابها در جاهایی بریدگی و پاره شدگی دارد و برخی جلدها با خود کتابها منطبق نیست، و این مسئله را به رئیس کتابخانه گزارش میکند، بعد از طی تشریفات قانونی ماموران به خانه نفیسی میروند و حدود ۷۸ جلد کتاب را که ایشان مخفیانه خارج کرده بود را می یابند، نحوه عملکرد ایشان هم اینگونه بود که وقتی کتابی را به خانه میبرد جلد آن را عوض میکرد و در درون آن کتاب دیگری تعبیه میکرد.
گفتنی است در آثار سعید نفیسی آمال و علایق و نگرشهای ناسیونالیست های معاصر ایران از قبیل : فارسی گرایی افراطی، باستانگرایی افراطی، نژاد گرایی، آریا بازی، ترکی ستیزی و غرب ستیزی ، خود نمایی می کند.
منبع: مصاحبه با عبدالحسین حائری، کیهان فرهنگی سال ۱۳۶۶ شماره ۳۸ ص ۴