ادتاج اتحادیه دمکراتیک ترک آذربایجان جنوبی
گادتب: نامگذاری روزها و برگزاری بزرگداشت تنها برای شعرا و ادیبان فارسی سرا تبعیض آشکاری در قبال غیرفارس‌ها و نویسندگانی است که آثار خود را به زبان‌های ترکی، عربی، کردی، ترکمنی، بلوچی و غیره نگاشته‌اند و برای هر انسان آزاده‌ای زیبنده است به حکم وجدان و اخلاق مخالفت و اعتراض خود را با چنین نامگذاری‌هایی اعلام نماید.
این مسئله در مورد روز بزرگداشت حکیم فروسی دو چندان است؛ چون این روز همیشه به محملی برای انکار و نادیده انگاشتن غیر فارس‌های ایران مهیا می‌سازد تا برخی‌ها آرزو و نیات خود را ابتدا در قالب ایران دوره شاهنامه چپانده و سپس آن را به ایران امروزی تجویز نمایند. در حالیکه برخلاف آرزوهای آنها این ملک در دوره شاهنامه نیز به مانند امروز و بلکه بیشتر متکثر و میزبان ملیت‌ها و مذاهب گوناگون بوده است و تنها ذهنیت قومگرای نویسندگان شاهنامه درصدد ارائه تصویری یکدست و یکسان از این منطقه داشته‌اند .
شاهنامه کتابی است اساطیری، تاریخی و ادبی که به مانند همه کتاب‌های کهن نقاط قوت و ضعف و جهان‌بینی خاص خود را دارد و داوری و محاکمه و ستایش آن جهان‌بینی با معیارهای امروزی چندان صحیح نیست. مشکل تلاش عده‌ای برای برساختن امروز ما بر اساس متن شاهنامه و سرایت دادن آن کتاب به امروز است که با گفتن جملاتی مانند «اندیشه‌های آن حکیم برای همیشه تاریخ ساری و جاری است» سعی در ابدی کردن آموزه‌های شاهنامه دارند که بخش اعظم آن نبرد ترکها و ایرانی‌هاست و به زعم سرایندگان آن کتاب‌ها هرگونه پیوند خویشی و رابطه میان ایرانیان و ترکها باعث رنج و غم هر دو طرف خواهد شد در حالیکه ساکنان بخش اعظم این منطقه در آن دوره نیز ترکها بوده‌اند.
و لیکن چو با ترک ایرانیان
بکوشد که خویشی بود در میان
ز پیوند و از بند آن روزگار
غم و رنج بیند به فرجام کار.
