ادتاج اتحادیه دمکراتیک ترک آذربایجان جنوبی
گادتب: رضاشاه بعد از ملاقات از ترکیه نسبت به اقدامات و اصلاحات آن کشور علاقه نشان داد. مخالفان رضاشاه فکر کردند شاه می‌خواهد ایران را ترکیه کند و از آنجا که ترکیه تاریخاً سنّی و آن روز کمالیست از نظر آنها مساوی بی‌دینی بود فریاد برآوردند که ما نمی‌گذاریم ایران ترکیه شود.
بعد از انقلاب که همان مخالفان، خودشان به حکومت رسیدند به ترکیه از زاویه دیگری نگاه کردند. در این نگاه تازه، ترکیه کشوری بود که ارتشش حامی نظام و ایدولوژی حاکم است و اگر رئیس‌جمهور منتخبی بخواهد دست از پا خطا کند ارتش او را برکنار می‌کند. انقلابیون ایران هم می‌خواستند سپاهی داشته باشند که در مواقع لزوم روسای جمهوری مانند بنی‌صدر را کنار بگذارد برای همین نسبت به ترکیه علاقه نشان می‌دادند و مخالفان این حکومت مانند مسعود رجوی در تاریخ 25 خرداد 59 در امجدیه گفتند که «یک عده می‌خواهند ایران را ترکیه کنند ولی ایران که ترکیه بشو نیست، لبنان خواهد شد». منظور رجوی این بود که اگر حزب‌اللهی‌ها بخواهند مانند ترکیه، به زور سپاه رئیس‌جمهور را کنار بزنند ما کنار نمی‌کشیم مسلح شده و مانند لبنان ایران را به سمت جنگ داخلی خواهیم برد.
در دوره خاتمی نیز نزدیکان رئیس‌جمهور نسبت به ترکیه علاقه نشان دادند. زیرا ترکیه به عنوان یک کشور اسلامی توانسته بود رقابت احزاب و یک دموکراسی نیم‌بند را جایگزین شیوه‌های رادیکال تغییر قدرت کند. این بار محمدرضا باهنر در جریان استیضاح عبداله نوری در مجلس و بدنبال آن مسعود ده‌نمکی در حسینیه شهید همت به تاریخ 28 تیر 77 گفتند که «ایران هیچ وقت ترکیه نمی‌شود، ما نمی‌گذاریم سرنوشت ما مثل ترکیه و پاکستان شود. اگر وضع خراب شود ایران لبنان می‌شود نه ترکیه». مقصود باهنر و ده‌نمکی از ترکیه، رقابت احزاب و انتخاب دولت با آرای اکثریت بود و از آنجا که در چنین شیوه‌ای خود را بازنده انتخابات‌ها می‌دانستند تهدید می‌کردند که دولت‌داری را رها کرده و به پشت خاکریزهای حزب‌الله برمی‌گردند.
فارغ از اینکه ایران ترکیه خواهد شد یا نه، بعد از انفجار اخیر لبنان احساس کردم با وجود این همه شهرک‌های زیرزمینی مواد منفجره که بعضاً هم در مجاورت اماکن مسکونی ساخته شده‌اند نیازی به تلاش دیگران برای تبدیل ایران به لبنان نیست و خیلی راحت با یک خطای انسانی ایران می‌تواند لبنان شود.
