ادتاج اتحادیه دمکراتیک ترک آذربایجان جنوبی
گادتب: صلح طلب بودن جریان هویت طلبی ترکهای آذربایجان و کل کشور به همگان چه در حاکمیت و چه در بیرون از حاکمیت و حتی به اپوزیسیونهای خارج نشین ثابت گردیده است و قسمت عمده آرامش امروزی کشور وامدار هوشمندی و درایت سیاستمداران آذربایجانی میباشد و اینکه اکثر فعالین ما دغدغه جنگ دارند و با دلهره خاصی مینویسند که جنگ نمیشود بنظر میرسد ببشتر ناشی احساساتشان هست اینکه جنگ نمیشود پس آیا صلح میشود؟
ولی چیزی که با اطمینان میتوانیم بگوییم این هست که این وضعیت و شرایط هم نه ماندگار هست نه میتواند ماندگار شود کلا ملت یک آستانه تحملی دارند که فشار بیشتر از آنرا خصوصا اقتصادی را نمیتواتند تحمل کنند.
در طول یکصد سال اخیر آذربایجانیان در دوسوی ارس همواره از بزرگترین بازندگان درگیریهای بین قومی بوده اند بنظر میرسد دور باطل شکست آذربایجانیها بسر آمده است.
بلاخره اگر جنگی رخ دهد چه؟
یعنی این باختهای ما ادامه خواهد داشت؟
اگر شرایط دوران انقلاب مشروطه را با شرایط امروز جامعه مان مقایسه کنیم آیا میتوانیم خود را امیدوار به عبور از این بحران بدانیم
انقلاب مشروطه با همه تجربیات تلخ خود به ما ثابت کرد که همه چیز اسلحه نیست اگر امروز بدون اسلحه توفیقات مطلوبی داشته ایم بنظر سهم عمده آن ناشی از کنار گذاردن این تفکر است که همه چیز سلاح حل میشود سلاح خوب است اما نه برای بدست آوردن آزادی و امینت بلکه سلاحی خوب است که برای حراست از آزادی و امنیت باشد.
بنظر میرسد ایرانشهریها سخت در اشتباهند که فکر میکنند آذربایجان کانون بحران در صورت وقوع جنگ خواهد بود چون هم آذربایجانیان جنگ و نارامی را مسبب اصلی بدبختی و شرایط سخت امروزی خود میدانند و حتی کردهای ساکن در آذربایجان به این نتیجه رسیده اند بنحوی که مناطق ترک نشین و کرد نشین منطقه جزئ آرامترین مناطق کشور در ناآرامیهای دی ماه سال نود و شش بودند و احتمال همراهی مردم منطقه با گروههای ترویستی خیلی کم بنظر میرسد و حتی در صورت وقوع جنگ احتمال همدستی مردم منطقه جهت ایجاد صلح خیلی بیشتر هست حتی در سالهای بعد از جنگ جهانی دوم ترک و کرد کاملا درکنار هم بودند در دوران پیشه وری نیز کاملا در کنار هم بودند و حتی در دوران مشروطه همان شرایط حاکم بود.
حوادث سالهای بعد از انقلاب بیشتر از آنکه ماهیت قومی داشته باشد بیشتر به سبب وقوع انقلاب اسلامی اقلیت های سنی مذهب احساس نوعی ناامنی مذهبی کرده و حوادث تلخی در منطقه غرب آذربایجان و ترکمن صحرا و… بوقوع پیوست
حتی در روزهای قبل در مراسم سالگرد ارتحال آیت اله حسنی کردهای عضو شورای شهر و حتی نوادگان سیمیتقو حضور فعالی داشتند و ما شاهد نوعی انسجام بین قومی و درون قومی در منطقه هستیم که مطمئنا در عبور منطقه از بحرانها بسیار موثر عمل خواهند کرد.
گذشته از این مسائل اعتراضات سالهای اخیر بیشتر در شهرهای مرکزی به خشونت کشیده شده و حتی در مسابقات فوتبالشان شاهد صدها زخمی و حتی کشته بودیم و در صورت وقوع جنگ مطمئنا شرایط مطلوبی نخواهند داشت.
اصلا امکان تحقق این آرزو برای ایرانشهری ها که آذربایجان کانون دوباره بحرانها خواهد شد و آنها دوباره نان و روزی از نابودی سرزمین ما را خواهند خورد کاملا عبث میباشد چون ما یعنی همه اقوام منطقه ما تا عمق جان نتیجه جنگ و درگیری را احساس کرده ایم و تا آن حد که ما اسلحه و خشونت آسیب دیده ایم اروپا و ژاپن از جنگ جهانی دوم ندیده اند و قطعا کانون بحرانها همان شهرها و مناطقی خواهند بود که در سالهای اخیر بیشترین نا آرامی را داشته اند.
البته در خصوص کردها به دلیل اینکه کردها در کشورهای همجوار علی رغم هزینه ها و تلفات انسانی بیشمار دستاورد شایانی را بدست نیاورده اند و حتی ترکیه توانست تا حد نابودی پ ک ک پیش رود بیشتر ناشی از همین رویگردانی خود شهروندان کرد از گروهای مسلح بود و حتی در یکی دو سال اخیر تحرکات احزاب تروریستی در منطقه کاهش چشمگیری داشته است.
و نیز همگرایی ایجاد شده در منطقه نوید بخش آن است که منطقه از بحرانهای جنگی آسیب چندانی نخواهد دید هر چند جریان فکری آذربایجان صلح طلب،سازنده و توسعه گرا میباشد به هر روی اگر با جریانات ترویستی یا اشغالگر روبرو شویم ما هم چاره ای جز دفاع از سرزمین آبا و اجدادیمان به هر طریق ممکن نخواهیم داشت
