گادتب: آذربایجان حداقل از 7 هزار سال قبل مسکن اولیه و اصلی ترک ها بوده است و آثار فرهنگی،معنوی و تمدنی باقیمانده از آن دوران ها هنوز در رگ و پوست و استخوان آذربایجان نفس می کشد بهترین و قویترین ادله و دلیل بر حضور و وجود ترکان در آذربایجان توپونیم و ائتنوتوپونیم ها و اسامی ترکی رودها و کوههایی است که از چندهزار سال قبل با همان نام و عنوان اصلی خود در آذربایجان و بسیاری از نقاط ایران وجود دارد.
بارتولد می نویسد قوم آز / آس از قدیمی ترین اقوام ترکی است که در کتیبه های بسیاری به زبان های مختلف از آن جمله در کتیبه اورخون نیز از آنان یاد شده است. کاسترنcastren و آنوتوشین Anoutdhin این موضوع را به صورت دقیق مطالعه و بررسی کرده اند ( م. کریمی، تاریخ ادبیات آذربایجان از پگاه تاریخ تا قرن هشتم، 1384 : 21-20)
همچنین بارتولد توجه خود را به زبان ترکی در قرون قبل از میلاد و قرون اولیه اسلامی در ایران معطوف و تمرکز می سازد. او می نویسد در همان قرون اولیه اسلامی حتی در خود ایران هم زبان ترکی در همه جا گسترش داشت. به عنوان مثال اگر ترک ها و ایرانیها در یک روستا زندگی می کردند زبان ترکی به تدریج زبان مشترک آن روستا می شد.( همان، 1384 : 21)
جاحظ دانشمند عرب در صدر اسلام حتی زبان های خراسانی و زبان تورکی را فقط در لهجه متفاوت می داند و امروز هم ما شاهدیم که در خوراسان و در بیشتر شهرها مانند قوچان، شیروان، درگز، اسفراین، و… زبان ترکی همچنان رایج است و با زبان ترکی آذربایجانی قرابت بیشتری دارد( م. کریمی، 1384 : 21)، این اظهار نظر جاحظ دلیل متقنی بر این است که زبان ترکی در زمان جاحظ هم در بسیاری از نقاط ایران وجود داشته است چه برسد به آذربایجان که مسکن و مأوای اصلی ترکان بوده است.
بعد از هجوم آریایی ها به فلات آن روز ایران و سقوط امپراطوری مادها توسط هخامنشیان و به دنبال آن قتل و غارت بومی ها توسط تازه واردهای مهاجم و مصادره تمدن دولت ها و اقوام بومی ایران و غارت فرهنگی و مادی آنان توسط هخامنشیان برای مدتها دفاع از آذربایجان توسط ترک ها و مقابله با مهاجمان وحشی کماکان ادامه داشت تا اینکه اسکندر مقدونی در میان اسقبال مردم ایران وارد عمل شده و نسل دولت غاصب هخامنشیان را منقرض می کند.
بعد از اینکه ماد آتروپاتن توسط قهرمانی آذربایجانی به نام آتروپاتن تأسیس شد و مقدونیان را مغلوب ساخت؛ مادآتروپاتن در سرزمین آذربایجان شکل گرفت؛ استرابون در این خصوص می نویسد:” آتروپاتنی ها دو دشمن اصلی داشتند که گهگاهی از طرف آن مورد هجوم قرار می گرفته اند یکی از این دو دشمن اصلی ارمنی ها و دیگری پارس ها بودند. لیکن آنان [ترک ها ] مقاومت کرده و از سرزمین های مادری دفاع می کردند.( ( آذربایجان قیسسا تاریخی: 41 و م. کریمی، 1384: 23)
منابع:
کریمی، محمدرضا،تاریخ ادبیات آذربایجان از پگاه تاریخ تا قرن هشتم،جلد اول، قم، دارالهدی،1384