ادتاج اتحادیه دمکراتیک ترک آذربایجان جنوبی
گادتب: سنگ پرتاب‌کردن خوب نیست. اما وقتی کسی در یک خانۀ شیشه‌ای نشسته اصلا خوب نیست که به خانۀ دیگری سنگ بپراند. برخی افراد مرکزگرا ازجمهوری آذربایجان با نام جعلی “جمهوری باکو” نام میبرند. این امر اشکالی ندارد، بویژه اگر فرد بتواند با این تسمیه آتش خشم ویرانگرش را فروبنشاند.
اما اینجا دو مسئله وجود دارد:
1- اینکه چنین شخصی باید برای تسمیۀ متقابل آماده باشد. مثلن اگر روزی از جمهوری خودمختار ترک یاکوتسان در شرقی‌ترین نقطه‌ی فدراسیون روسیه تا جمهوری‌های ترک آسیای مرکزی، از جمهوری آذربایجان تا ترکیه، و از گاگائوز تا قبرس شمالی در کتاب‌های درسی بجای ایران نوشتند “ممالک محروسه”، دیگر نباید کسی کهیر بزند. حتا ممکن است این نامگذاری کمی امروزی‌‌تر شود: “جمهوری نیمی از تهران تا نصفی از شیراز”. اگر به موجودیت کشوری که در پایتخت سفارتخانه دارد احترام گذاشته نشود، دیگری هم بنابه فانتزیهای قومی‌اش می‌تواند نام دلخواهی براین کشور بگذارد.
2- اینکه عبارت “جمهوری باکو” به خودی‌خود اهمیت ندارد، اهمیتش در جنبه‌ی سیمپتوماتیک [نشانگانی] آن است. یعنی نشانه‌ای است از یک بیماری نژادی و یا کینه‌ای که مرتب بازتولید می‌شود. کینه‌ای که خود عامل تفرقه در کلیت حاضر است. چون مخاطبِ چنین تسمیه‌ای در وهله‌ی اول بخشی از مردم داخل کشور است.
مخاطبِ این نامگذاریِ کینه‌توزیانه همان چهل درصدی از مردمان داخل کشور است که به جمهوری آذربایجان دلبستگی دارند، آنهم به خاطر زبان، فرهنگ، دین، خاطرۀ ازلی و فانتزیهای مشترک. همچنانکه وقتی اسم بخارا می‌آید در دل بخش دیگر مردمان قند آب می‌شود، و کسی هم احساس ناراحتی نمیکند.
سنگ نپرانید!
