بهنام کیانی اجیرلی: حمل پلاکارد

ب

گادتب: در فضای مجازی موضوع اعمال حبس ۱۳ سال برای کاظم صفا بخش مدام می چرخد . راستش با توجه به سابقه رفت و آمدهای متعدد و طولانی به  دادگستری و وکالت بی مزد و بی نتیجه در احقاق زمین های غصبی خود ، این اتفاق چندان برای من دور از انتظار نیست مضاف بر اینکه موضوع احقاق مطالبات هویت طلبان در مقاطعی  تجاربی از این دست را در اختیار ما می گذارد. سیستم قضایی در کشور دوچار عوارضی چون وقت کشی ، کاغذ بازی بیهوده و بی تجربه گی قاضی های جوان، و برخی نقایص قانونی  هست . .دو سه بار بدون اثبات جرم وبه خاطر اصرار بر حقانیت حقوقی خود  دستبندها و بازداشتی ها  را تجربه کرده و  دیده ام لذا محکومیت یک  فرد به زندان طویل المدت به خاطر بالا بردن یک پلاکرد با مضمون « من تورکم » نبایستی چندان هم دور از انتظار باشد  .

اگر آنگونه که گفته شده  جرم ایشان حمل  پلاکارد باشد  ،در این صورت  حتی میوه فروشی که وسایل محصول خود را به بهترین وجه تعریف می کند می تواند مشمول حبس طولانی مدت شود زیرا اغلب بس از خرید  متوجه می شوید که کیفیت محصول به مراتب نازلتر از آنچه تعریف شده ،می باشد .در قانون اساسی ابراز عقیده در جمع هیچگاه جرم محسوب نشده است. مسئله تشویش اذهان عمومی در قید چنین ابراز عقیده ای گرچه مبهم است اما اگر بتوان آن را تفسیر کرد ،  محتوای عقیده است که می تواند دعوت به  تظاهرات ، اعتصاب عمومی یا شورش باشد . زیرا قوانین دیگر قانون اساسی در تفهیم و تفسیر محتوای آن تا حدی وارد توضیحات و تفاسیر شده است   . لذا به نظرم هیچ توجیهی برای  جرم نامیدن حمل یک پلاکارد بتوان پیدا کرد . و بایستی دلایل دیگری برای اعمال چنین رویه ای باشد.

واقعیت آن است که هویت طلبی در آذربایجان ،به یک خواسته عمومی  وسیع، در آمده است . استراتژی پان ایرانیست های نفوذی ،سوق دادن این حرکت به سمت جریان  رادیکالیستی ،تندگرایانه می باشد. طوری که حتی یک فرد عادی سمپات نیز از ترس خود را کنار بکشد یا با فشار به قشر مدنی فعال آنها را مجبور به مواضع سخت علیه نظام کنند. این تجربه سیاسی را در اول انقلاب ما شاهد بودیم ، و آثار و تبعات آن نیز بر همگان معلوم است .  پان ایرانیست ها در برهه های خاص ، با تحریک عوامل خود  به چنین بحران آفرینی های شیطنت گونه روی آورده اند . ماهیت این نوع شیطنت ها ،عریان بی عدالتی موجود، در آن است . یعنی عمل قبیح موجود در آن باید به قدری آشکار و صراحت داشته باشد که قابلیت توجیه نداشته باشد. نظیر آنچه در فتیله یا ماجرای سوسک افتاد . لذا ماجرای شفابخش به لحاظ معیار های حقوقی و انسانی دارای آنچنان صراحتی از عدول از اصول انسانی و حقوقی است که جای برای توجیه دستگاه قضا و فعالین مدنی نمی گذارد .و تنها درایت نخبگان مدنی و درک درست دستگاه قضا راه برون رفت از آن می باشد.