ادتاج اتحادیه دمکراتیک ترک آذربایجان جنوبی
گادتب: به گزارش مرکز خبر گادتب، وقتی آغامحمدخان قاجار برای انتخاب پایتخت وارد تهران شد، جمعیتش از بیست و چند هزار نفر تجاوز نمیكرد و مركب از دو گروه اكثریت تُرک و اقلیت تاتی، رازی و… بود.
پس از اینکه تهران پایتخت شد، در مدت بسیار كوتاهی چندین برابر این جمعیت كم شمار، از گروههای تُورک قاجار، افشار، خلج، شاهسون و… نیز در قالب ایل قاجار، درباریان، منسوبین ارتش و نیروهای مسلح به جمعیت ترک تهران اضافه شد. این امر باعث شد كه در تمام دوره قاجار، دارالخلافه تهران عملاً و همواره خصلت و صبغه‌ای تركی داشته باشد.
فتحعلیشاه جانشین آغامحمدخان که دوران ولیعهدی خود را در شیراز گذرانده بود و زبان دری را برای اولین بار از بعضی رعایای آنجا آموخته بود بعد نشستن بر تخت پادشاهی، نوعی گویش دری نزدیک به گویش شیرازی را بعنوان زبان درباری و متفاوت با زبان مردم عامه تهران (ترکی) بکار گرفت که به آن فارسی فتحعلیشاهی گفته می‌شد که امروز با عنوان لهجه فارسی تهرانی شناخته میشود.
این نوع گویش زبان دری نزد مردم عادی، زبانی غریبه و منفور بود و این وضعیت بطور کمابیش تا اتفاق بزرگ قرن یعنی قحطی اجباری توسط انگلیسی‌ها در جریان جنگ جهانی اوّل که منجر به قتل عام و نسل کشی مردم تهران شد ادامه داشت؛ بعد کودتای انگلیسی رضامیرپنج گویش تهرانی زبان دری رسماً متولّد شد و شروع به تبلیغ در سراسر ایران گردید!
