گادتب: به گزارش مرکز خبر گادتب، تپه تاریخی روستای مَسلآوا «معصومآباد» اردبیل مربوط به دوره اشکانیان و سدههای اولیه پس از اسلام میباشد. این روستا در شهرستان اردبیل بخش مرکزی دهستان غربی مسیر «سومرین» واقع شده است.
تپه تاریخی روستای مسلآوا که در حوزه تاریخی رودخانه «قاراسو» واقع میباشد که به عقیده باستانشناسان با تپههای تاریخی روستاهای: سوما (صومعه)، ائردی و قلعه قوناققیران که در مجاورت جاده قدیم اردبیل – خییو (مشگینشهر) قرار دارد در ارتباط است. این تپه بزرگتر از تپههای مجاور روستا میباشد و در دوران قبل از انقلاب توسط باستانشناسان انگلیسی و آلمانی مورد مطالعه و تحقیقات آرکئولوژی قرار گرفته که برخی از کارشناسان قدمت آنرا به دوران مفرغ پیوند میدهند.
تپه باستانی روستای مسلآوا که بومیهای منطقه به آن «اۆزرلیک تپه» نیز میگویند، معمولا با پوشش گیاهی اسپند پوشیده شده است.
این روزها با بیل مکانیکی و ابزار و دستگاههای خاکبرداری با نظارت کامل مسئولان و مدیران خائن استانی در حال تخریب کامل است.
طبق گزارش فعالین مدنی آذربایجانی؛ دستور تخریب و خاکبرداری این تپه تاریخی را مدیر بنیاد مسکن و ترابری میراث فرهنگی استان اردبیل صادر نموده است. میراث فرهنگی و یگان حفاظت آن نیز که شاهد تخریب این تپه هستند چند روزی است که سکوت اختیار نموده و کمر به همت و نابودی آثار باستانی و هویت آذربایجان نمودهاند.
اهالی روستا نیز به عملیات تخریب تپه باستانی مسلآوا معترض بوده و تمامی روستائیان نارضایتی خود را از تخریب تپه اعلام داشتهاند.
آثار باستانی شامل: تپههای تاریخی، سایتهای باستانی، ابنیهها و خانههای تاریخی و منابع طبیعی آذربایجان سالهاست که هم در دوران رژیم منحوس پهلوی و هم در دوران جمهوری اسلامی از گزند رژیم فاشیست جمهوری اسلامی در امان نمانده است.
هفته گذشته نیز جمعی از نمایندگان مجلس رژیم ایران طرح غارت آثار باستانی (استفاده بهینه از اشیاء باستانی و عتیقهجات را بهمنظور سر و سامان دادن به اشیای زیرخاکی) به هیئت رئیسه مجلس رژیم ارائه دادهاند.
بر اساس این طرح، میراث فرهنگی رژیم ایران به افرادی که در جستجوی اشیای قیمتی و باستانی هستند مجوز صادر مینماید تا راحتتر بتوانند سایتها و محوطههای باستانی را تخریب نمایند.
متن کامل طرح نمایندگان برای به اصطلاح خودشان استفاده بهینه از اشیاء باستانی و گنج ها به شرح زیر است:
ماده۱- منظور از اشیاء باستانی و عتیقه اشیائی است که بر طبق ضوابط بینالمللی 100 سال یا بیشتر از تاریخ ایجاد یا ساخت آن گذشته باشد.
کلیه فسیلها، سفالینهها، پیکرههای مومیایی شده، اشیاء فلزی یا غیر آن که دارای سن بیش از 100 سال هستند مشمول این قانون میباشند. در مورد اشیائی که قدمت آن از 100 سال کمتر باشد افراد میتوانند در صورت تمایل آن را برای عرضه در سیستم یا دریافت سند «پس از پرداخت هزینههای مربوط» ثبت نمایند.