ادتاج اتحادیه دمکراتیک ترک آذربایجان جنوبی
گادتب: چند روز پیش همایش کلاس اولی ها با دعوت از دانش آموزان کلاس اولی و اولیای ایشان در سالن شهید بهشتی شهرستان مراغه برگزار گردید. آنچه که در این میان بنده را به نوشتن این مطلب وا داشت ، دو نکته بسیار حائز اهمیت در حین ساده گی آن می باشد.
سخنرانان این مراسم به ترتیب آقای انوریان در حوزه مشاوره و روانشناسی ، خانم ناصری در حوزه آموزش ابتدایی و آقای اسدزاده بعنوان معاونت آموزش ابتدایی بودند که به بیان دیدگاه خویش پرداختند .
آنچه که از ابتدا عجیب به نظر می آمد ، پس از آقای انوریان سخنرانی خانم ناصری و آقای اسدزاده به زبان فارسی می بود . علی رغم اینکه مراغه از شهرهای آذربایجان بوده و ترک نشین می باشد و مخاطب این همایش اولیای دانش آموزان سال اولی بودند ولی با این همه اصرار این دو نفر بر سخنرانی به زبان فارسی تعجب اکثر حضار را در بر داشت.
البته ناگفته نماند در دو سخنرانی اول بلاخص سخنرانی آقای انوریان نکات بسیار آموزنده و مهم وجود داشت ولی در مورد سخنرانی آقای اسدزاده بعنوان معاون آموزش ابتدایی فارغ از محتوا و بار علمی ، در بیانات ایشان موضوعی مطرح گردید که نقد این سخن و جوابیه ای به ایشان را طلب می نماید .
آقای اسدزاده در میان سخنان خویش بیان داشتند ؛ چندی پیش خانمی به من مراجعه نمود و گفت پسر من امثال به کلاس اول ابتدایی خواهد رفت و ما به او زبان مادری خودش یعنی ترکی را آموزش داده ایم و از طرفی خود فرزندم نیز با زبان ترکی بسیار انس گرفته و راحت است ، آیا امکان دارد شرایطی را مهیا نموده و یا مدرسه ای را معرفی نمایید که فرزند بنده و امثال او در آنجا به زبان مادری خود تحصیل نمایند ؟ آقای اسدزاده در ادامه با حالت حق به جانبدارانه گفتند من در جواب آن مادر گفتم ؛ اگر می خواهید فرزندتان به زبان ترکی تحصیل نماید پس باید او را در یکی از مدارس روستاهای دور افتاده ثبت نام نمایید !!!
اینجانب بعنوان یکی از اولیایی که فرزند او امسال در پایه اول ابتدایی به اجبار فقط به زبانی غیر از زبان مادری خویش تحصیل خواهد نمود کاملا دغدغه آن مادر بزرگوار و دلسوز را درک می نمایم و در مقاله ای که چندی پیش با عنوان جایگاه و اهمیت زبان مادری نوشته بودم این موضوع را به دو صورت علمی و تجربیات شخصی بررسی نموده ام . اما در مورد این همایش ، ارائه مطالب به زبان فارسی و سخنان نسنجیده آقای اسدزاده سیاست های شئونیستی دوران پهلوی و بحث آسیمیلاسیون کودکان غیر فارس را در ذهن مخاطب تداعی می نماید . در عصری که بنام عصر انفورماتیک معروف بوده و بحث از دهکده جهانی می باشد ، اینچنین برخوردها و اظهار نظرهایی تنها از ذهن بیماری نشٱت می گیرد که غرق تفکرات شئونیستی و آریاییستی می باشد.
جناب آقای اسدزاده ،
فارغ از مباحث علمی و روانشناختی که بر صحبت نمودن و تحصیل کودکان به زبان مادری خویش تاکید دارند ، بر اساس اصل ۱۵ قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران تحصیل به زبان مادری در کنار زبان رسمی بر تمام ساکنان غیر فارس در ایران آزاد می باشد و طبق تفسیر مرحوم آیت الله دکتر بهشتی آزاد بودن به معنی ایجاد شرایط و بستر مناسب توسط دولت جهت اجرایی شدن این اصل قانونی می باشد که متاسفانه در این چهل سال این اصل معطل مانده است و امروزه که خواسته اکثر جامعه بر اجرایی شدن این اصل می باشد ، حضرتعالی و امثال شما بجای برخورد منطقی با این خواسته به حق و قانونی و انعکاس این خواسته به رده های بالاتر از خود جهت اجرایی نمودن آن ، با برخوردی سخیف و زننده آن مادر دلسوز را به مدارس دورافتاده دهات مراغه ارجاع می دهید ؟!
جناب آقای اسدزاده زبانهای متفاوت همگی نشانه قدرت و تاکید آفرینده متعال بر تنوع آفریده های خویش می باشند که بوسیله آن انسانها را با تنوع و تفاوت ها آشنا می نماید تا همدیگر را آنچنان که هستند قبول نموده و به یکدیگر احترام گذارند . از طرفی عظمت و منزلت زبان مادری یک فرد نزد پروردگار بقدری است که در جریان داستان صحبت نمودن آن شعبان با زبان مادری و محاوره ای خویش با پروردگار و اعتراض حضرت موسی ، خداوند حضرت موسی را بدلیل این رفتارش و آزرده خاطر نمودن آن شعبان مورد موآخذه قرار می دهد .
حال جنابعالی بجای درس گرفتن از این پیام قرآنی دنباله روی اندیشه های طاغوتی به ارث مانده از پهلوی می باشید ؟!
جناب آقای اسدزاده طبق یافته های علمی دو زبانه بودن یک امتیاز است چرا که فعالیت مغز کودکان دو زبانه در چندین بعد انجام می پذیرد اما قطعا سرکوب زبان مادری یک کودک چه در خانواده و چه در مدرسه و به تبع آن در جامعه ، تیر خلاصی است بر آمال و آرزو ها و اندیشه های کودکانه آن فرد که شکل دهنده شخصیت و آینده آن کودک می باشد و این عمل سرکوبگرانه قطعا همردیف جنایت در حق یک فرد می باشد چرا که با این کار حس زیبای درونی و کودکانه و در یک کلام هویت آن کودک نیز سرکوب می گردد .
