ادتاج اتحادیه دمکراتیک ترک آذربایجان جنوبی
گادتب: چند روز قبل یکی از مقامات عالی رتبه دستگاه قضا، در یک گفتگوی تلویزیونی در چشم هشتاد میلیون مردم ایران خیره شد و با خونسردی تمام گفت که در “ایران زندانی سیاسی نداریم”. او ادعا کرد، هر چه محکوم و یا متهم سیاسی که در زندانهای جمهوری اسلامی هستند، همگی پرونده امنیتی دارند. البته این ادعا از همان جنس ادعاهایی است که رژیم پهلوی ملعون نیز میکرد. و به همین دلیل بر سیاق عادت. برای مردم ایران غیر طبیعی نمی نماید. ولی چه طبیعی بنماید و چه ننماید، مهر تایید دیگری بر این واقعیت نحس است که علی رغم اینهمه هزینه که در این چهل سال، بنام انقلاب اسلامی بر جامعه تحمیل شده، عدالت نتوانسته است بر بی قانونی دوره منحوس پهلوی غلبه کند. بعد از چهار دهه از انقلاب، در قوه قضائیه “در” بر همان پاشنه دربار پهلوی می چرخد. در این قوه عدالت مغفول و مهجور مانده است.
شاهد دیگر این امر، ماجرایی است که در پرونده دوست عزیزم سیامک میرزایی رخ داده است.
سیامک میرزایی چند سال است دوره محکومیت ناشی از حکم ناعادلانه ای را می گذراند که به جرم دفاع از آزربایجان برایش صادر کرده بودند.
سیامک میرزایی دقیقه به دقیقه این محکومیت نا عادلانه را به عشق آزربایجان با روحیه ای عالی و مبارزه جویانه به سر کرده بود. در این مدت هر وقت به من زنگ میزد روحیه مبارزه جویانه در میان جملاتش موج میزد. در ته دل، به روحیه عالی این مرد مبارز آفرین می گفتم.
ظاهرا روح پست و شیطانی پان ایرانیسم لعین نتوانسته است، این روحیه را تحمل کند.
در آخرین روزهایی که محکومیت وی به پایان می رسید و سیامک به مانند هر زندانی دیگری، در اشتیاق دیدار خانواده و دوستان و آشنایان، امید آزادی را در دل پرورانده بود، دشمنان آذربایجان در صدد شکستن روحیه عالی وی برآمدند.
برای سیامک میرزایی پرونده ای جدید از نوع امنیتی، یعنی از همان نوعی که مقام قضایی ادعا فرموده بود، ساخته و پرداخته اند. از آزادی وی خودداری کرده اند. حتی حاضر نشدند او را برای چند هفته آزاد کنند تا خانواده اش را ببیند. بعد این نمایش کودکانه را اجرا کنند. آنها میخواهند بر صورت اراده مبارزه طلب سیامک، اسید ناامیدی بپاشند.
سیامک در دفاع از مظلومیت خود، جان خود را به میدان گذاشته است. او چندین روز است که اعتصاب غذا کرده است. ملت آزربایجان نگران سیامک میرزایی است.
ماجرای سیامک میرزایی از ماجرایی های است که، طرفداران حقوق بشر و دموکراسی خواهی میتوانند براحتی در مورد آن اطلاع رسانی و افشاگری نمایند. ولی عجیب است که اپوزیسیون خارج از کشور و سایر رسانه های مدعی آزادی بیان در این رابطه خود را به بی خبری زده اند. اگر این اتفاق مثلا در مورد یک سلطنت طلب رخ میداد الان گوش فلک کر بود از صدها رپرتاژی که در این رابطه پخش میشد. اما ماجرای سیامک به دلیل تورک بودن در بایکوت رسانه ای مدعیان دموکراسی قرار گرفته است. نه مدعیان داخلی و نه مدعیان خارجی دموکراسی خواهی نامی از سیامک نمیبرند.
مطمئن باشید، اراده مقدس الهی که در روح ملی آزربایجان در حال تبلور است، این بی قانونی ها و بی عدالتی ها را فراموش نخواهد کرد.
