ادتاج اتحادیه دمکراتیک ترک آذربایجان جنوبی
گادتب: از زمانیکه رقابت در انتخابات ریاست جمهوری در روز ۲۹ اردیبهشت ماه امسال (سال 96) در خلال مبارزه ای تنگاتنگ بین ابراهمی رییسی (که از طرف سپاه پاسداران و اصولگرایان حمایت می شد که بسیاری از نهادهای موثر از جمله قوه قضاییه را در اختیار داشتند) و حسن روحانی معتدل، به پیروزی قاطع حسن روحانی منجر شد، اصولگراها تلاش میکردند به شکلی دولت روحانی را در تنگنا قرار داده و مردم را از رایی که داده اند تا به پیروزی روحانی در این رقابت منجر شد پشیمان کنند.
اصولگراها اصولا کارهای اصلاحی حسن روحانی از جمله مهار تورم٬ موضوع برجام و تعامل با دنیای خارج در چهار سال اول ریاست جمهوری را نادیده گرفته و آنرا ناکارآمد نشان میدادند. اما پیروزی مجدد و مطلق حسن روحانی و باقی ماندن دربالاترین مقام اجرایی کشور نشان داد که اکثریت مردم حتی به وعده های ابراهیم رییسی مبنی بر افزایش یارانه ها هم اهمیت زیادی قايل نیستد و بسط نسبی فضای سیاسی و ازادی اندک اندیشه را به قبض آن به رغم افزایش یارانه ها٬ ترجیح می دهند.
طبیعی است مبارزه محافظه کاران و اصلاح طلبان به شکل آشکار و رودررو هم نباشد به شکل نهان و در خفا ادامه داشت. این مبارزه حتی در کمک رسانی به زلزله زدگان کرمانشاه هم خود را نشان داد.
در آستانه ارایه بودجه سال ۹۷ از طرف دولت به مجلس، گرانی غیرمنتظره تخم مرغ و بعضی از اقلام دیگر چون لبنیات هم مردم را در تنگنا قرار داد. این مسئله فرصت مناسبی بود که ضربه کاری اصولگراها بر پیکر روحانی و دولتش نواخته شود و ناکارآمدی حسن روحانی در جلوی دید رای دهندگان قرار گیرد. در همین راستا تظاهراتی در هفتم دی ماه در شهر مشهد که امام جمعه آن حجت الاسلام علم الهدی پدر زن ابراهیم رییسی اصولگرا است در اعتراض به گرانی ها به راه افتاد که به نوعی حمایت و یا رضایت امام جمعه مشهد را نیز به همراه داشت.
به این ترتیب اعتراضاتی که تا به حال هر نوعش واکنش مسئولین و قوای انتظامی را در برداشت این بار اگر نگوییم حمایت٬ حداقل با تسامح و تعامل آنها نسبت به این اعتراضات مواجه بود. لذا فضا برای تظاهرات کنندگان مناسب و بدون ترس از دستگیری و احتمالا بازداشت و زندانی شدن بود.
در چنین شرایطی مردم شهرهای دیگر استانها نیز به اعتراضات پیوسته و آنچه تا به حال جرات بیان انرا نداشتند به راحتی بر زبان آوردند.
اما اعترضات آنطوری که انتظار می رفت پیش نرفت٬ چراکه ناراحتی و خشم مردم تنها در گرانی تخم مرغ و بعضی نیازمندیهای اولیه خلاصه نمی شد. بسیاری از مردم از اینکه در خود ایران جوانان آنها بیکار و زندگی شان سخت است و نیازمندان بسیاری شبها از میان زباله ها در جستجوی خوردنی هستند تا از گرسنگی نمیرند اما میلیاردها پول و سرمایه این کشور به راحتی از ایران خارج و یا برای بازسازی مناطق خارج از کشور و یا حمایت از سران کشورهای خاص خرج می شود ناراحت بودند و کسی هم به خواسته‌های آنان توجه نمی کرد.
لذا فرصتی برای آنها پیش آمده بود که اعتراضات خود را به راحتی بیان کنند. بهرحال کنترل اعتراضات از دست کسانیکه می خواستند این اعتراضات در حد نارضایتی از گرانی و علیه دولت حسن روحانی باشد خارج شده بود. شعارها خشمگینانه و حتی در حد زیر سئوال بردن کل نظام و مسئولین رده اول کشور بود.
از خصوصیات بارز اعتراضات دی ماه ۹۶ ، نبود رهبری و شخصیت سیاسی خاص برای اعتراضات و روشمند نبودن خواسته های تظاهرات کنندگان و معترضین بود٬ تا جاییکه که روند اعتراضات در شهرهای مختلف را بیشتر مسئول یک کانال تلگرامی و جوان ۳۵ ساله خارج از کشور تعیین و رهبری میکرد!
نبود رهبری سیاسی مشخص برای اعتراضات و عدم انسجام در حرکات و شعارها باعث شده بود که در اعتراضات،شعارهای تحجرگرایانه و نژادپرستانه داده شود که بیشتر از هرکس و گروه٬ ملل و اقوام غیر فارس را که سالها برای بدست آوردن حقوق پایمال شده و اولیه خود از جمله اجرای اصل ۱۵ ٬ ۱۹ و ۴۸ قانون اساسی تلاش می کردند نگران می کرد.
چرا که اساس اولیه پایمال شدن ابتدایی ترین حقوق ملل و اقوام غیر فارس در ایران و رشد احساسات ناسیونالیسم افراطی فارسی و تفکر پان ایرانیسم و پان فارسیسم و باستانگرایی از زمان حاکمیت رضاشاه در ایران پایه ریزی شده در زمان فرزندش محمدرضا پهلوی مرحله تکاملی خود را طی کرده و حاکم بر افکار عمومی شده بود که متاسفانه در زمان حال هم این تفکر زهرآگین و خانمان سوز، ذهن و فکر عده ای را در چنبره و دایره تنگ نژادپرستانه خود در محاصره نگهداشته که میخواهند مردم کشور کثیرالملله ایران با زبانها و فرهنگهای زیبا و متنوع را در دیگ یکسان سازی زبان و فرهنگ حاکم فارسی حل، سپس هضم کنند!
در این میان ملت ترک ایران که حداقل ۴۰ درصد از جمعیت ۸۰ میلیونی کشور را تشکیل می دهند با توجه و دقت به نوع اعتراضات ،شعارها و بدون توجه به تحریکات سلطنت طلبان، پان ایرانیستها ، باستانگرایان و افرادی که نیات منفعت طلبانه از اوضاع آشفته را دارند و با اعتماد به توصیه های فعالین ملی آذربایجان که سالهاست برای به دست آوردن حقوق انسانی برای ترکان که اکثریت نسبی جمعیت ایران را تشکیل می دهند اما از حقوق اقلیتی در حد ارامنه ۱۰۰ الی ۱۵۰ هزار نفری هم برخوردار نیستند و همگام با دیگر مردم آذربایجان در صف حق طلبانه ای که به “حرکت ملی” مشهور است حرکت می کنند٬ پیشگام شدن در تظاهرات اعتراضی ٬ احساساتی و بدون حساب و کتاب را جایز ندانسته و با رصد تیزهوشانه و آینده نگرانه قضایا هر نوع تحرک و اعتراض را به زمان مقتضی و در چهارچوب خواسته‌های حق طلبانه و دور از تحریکات احساسی و زودگذر محول کردند.
مردم آذربایجان و دیگر ترکان ایران نشان دادند آنها با تجربه ای که از حوادث و انقلابات گذشته بدست آورده اند دیگر بی گدار و چشم بسته به آب نخواهند زد ، اما این تحمل و طمانینه به معنای بی تقاوتی به اتفاقاتی که در کشور رخ می دهد نیست برعکس ، آنها اتفاقات جامعه و کشور را با هوشیاری تمام رصد می کنند و به آنچه که در کشور میگذرد اشراف کامل دارند.
