ادتاج اتحادیه دمکراتیک ترک آذربایجان جنوبی
گادتب: با تشکیل قوای مسلحه مسیحی و تلاش آنان برای تصرف مناطق غربی آذربایجان، از اواخر آذرماه 1296 کشتار متناوب اهالی اورمیه و سلماس شروع شد. در ادامه کشتار سراسری اهالی اورمیه در بهمن 1296 شمسی عصر روز جمعه سوم اسفند 1296 كشتار 3 روزه اهالي اورميه شروع شد. آشوريهاي محله عسگرخان به منازل اهالی اورمیه هجوم آورده و اهالی كه هرگز انتظار يك چنين حمله وحشيانه و سريع را نداشتند غافلگير مي شوند.
مسیحیها بعد از آنكه به خانه هاي مسلمانان حمله مي كنند صاحبان منازل را كشته و اثاث خانه ها را غارت كرده و سپس آن منازل را آتش می زنند. بدليل اينكه مسلمانان بي خبر و غافلگير شده بودند نمي تواستند براي نجات جان و مال خود در صف واحدي گرد آمده بجنگند. اين بود كه در آن روز مسلمانان متحمل صدمات سنگين شدند. عده زيادي از مسلمانان محله هاي نوكچر-يورتشاه و غيره كه از مرگ نجات يافته بودند فرار كرده به محله هاي دیگر پناهنده شدند. منظره شهر در آنروز منظره اسف انگيز و هولناكي بود. از طرفي صداي لاينقطع تفنگ و غرش توپهاي تحت اختيار مسیحیان و از طرفي شعله و دودي كه از سوختن منازل مسلمانان در فضاي شهرمي پيچيد و ناله و فرياد مجروحين و زنان و اطفال كه فرار مي كردند و به داخل شهر و به كوچه ها پناهنده مي شدند و عده اي از سربازان روس و فرانسوي و عده اي كه به لباس آنان درآمده و در قتل و نهب شركت مي كردند قيافه شهر را بكلي عوض نموده بود.
با ادامه کشتار ناجوانمردانه اهالی توسط مسیحیان، بالاخره علما و امراء و تجار و كسبه كه درمحل حكومت تجمع كرده بودند با بيرق سفيد عازم كونسولخانه آمريكا شده از مارشیمون روحانی آشوریها درخواست آتش بس کردند. روز يكشنبه 5 اسفند 1296- 25 فوريه 1918 بزرگان اورمیه تسلیم خواسته های قوای مسیحی گردیده و خلع سلاح شدند. عليرغم تسليم مسلمانان باز قتل وغارت ادامه داشت. در این روز مردم به دفن جنازه ها در قبرستانهای خان( واقع در کوچه آگاهی امروزین محل کتابخانه عمومی و آگاهی)، قره صاندیق( مدرسه مهر) اقدام و در اين دو سه روز جنازه هايی راکه بدون دفن مانده بود آدمي با عرابه معين نمودند كه خانه ها را تفتيش و هر چه جنازه باشد آورده دفن نمايند. اين جنازه ها بدليل زيادي و نبودن بازار كفن پوش نشد. دفن جنازه ها چندين روز طول كشيد. بعضي اشخاص هم كه امكان داشتند خودشان به دفن مقتولين اقدام مي كردند. کشت و کشتار و تسلط مسیحیان بر غرب آذربایجان تا مرداد 1297 شمسی ( ورود ارتش منظم عثمانی به منطقه) ادامه داشت. این دوران خونین 8 ماهه با قتل عام یکصد و پنجاه هزار آذربایجانی و تخریب شهرها و روستاهای اورمیه، سلماس و سولدوز، در تاریخ آذربایجان جیلولوق نام گرفت.
