ادتاج اتحادیه دمکراتیک ترک آذربایجان جنوبی
گادتب: مناطق غربی آذربایجان که از سال 1311 ابتدائا به عنوان ایالت غربی آذربایجان نامیده می شد و سپس به عنوان آذربایجان غربی نامیده شد، در طی تاریخ شاهد حوادث سهمگینی بوده که تبعات این تجاوزات، قتل و غارتها بعدها در فضای سیاسی، فرهنگی استان به شکل آشکاری نمود پیدا کرد . از جمله مهمترین تبعات این اعمال زشت گذشته، هراس از سهم خواهی سیاسی، فرهنگی اولاد مسببان این جنایات می باشد که هر از چند گاهی با صدای بلند ایراد می گردد.
اصطلاح « سرزمین ادیان و اقوام » شاه کلید سهم خواهی اقوام غیر ترک آذربایجان در استان آذربایجان غربی می باشد که با هوشیاری مردم و مسئولین استان به خوبی مدیریت و تقریبا از زبانها افتاد. هیچ کس نمی خواهد توضیح دهد چرا اورمیه سرزمین ادیان و اقوام است و استان کردستان، گیلان، اصفهان، خراسان و حتی تهران سرزمین اقوام نیست. نگاهی گذرا به تاریخ دویست سال اخیر اورمیه و غرب آذربایجان علت نگرانی عمیق و عکسل العمل شدید اهالی اورمیه را از دامن زدن به اختلافات قومی توسط پاره ای از مقامات ارشد استان که آگاهی کمی درباره تاریخ استان را دارند آشکار می سازد. بدنبال دستگیری اوجالان در ترکیه اواخر بهمن 1377، گروههایی از اکراد با استفاده از آزادی نسبی ایجاد شده در دولت اصلاحات از استانداری آذربایجان غربی درخواست راهپیمایی علیه دستگیری اوجالان را نمودند.
استاندار غریبه و اصلاح طلب افراطی- غریبانی- که کمتر اطلاعی از اوضاع احوال تاریخی منطقه و بویژه حوادث فوق داشت با تجمع اعتراض آمیز کردها در مقابل کنسولگری ترکیه موافقت کرده و مجوز صادر نمود. مرحوم حسنی در خاطرات خود در این باره بوضوح می نویسد: « استان آذربایجان غربی و شهر اورمیه منطقه ی حساسی است. دشمن همواره چشم طمع به این استان و مرکز آن دوخته است. اگر لحظه ای کوتاه بیاییم و کنار بنشینیم ایادی بیگانگان دنبال آشوب و بلوا در این استان هستند. تجربه چندین ساله هم این حقیقت را به اثبات رسانده است. بنابراین من به مردم این استان بخصوص به مردم عزیز اورمیه از برادران شیعه، سنی و مسیحی توصیه می کنم هرگز به سرنوشت خود بی تفاوت نباشند. اگر کنار بنشینند افرادی مثل اسماعیل سمیتقوها، عبدارحمن قاسملوها برانان سیطره خواهند یافت و شما با چشم خود دیدی که این ها اگر خدای ناکرده بر این شهر و استان مسلط شوند دیگر به هیچ کس اعم از کرد، ترک و ارمنی رحم نخواهند کرد. همانطوری که در زمان تسلط اسماعیل سمیتقو مردم از اورمیه فرار کردند، آواره ی کوهها و بیابان ها شدند. حتی در بعضی شهرها به گدایی افتادند همان سرنوشت گریبان گیرشان خواهد شد. این پس مانده های حزب دموکرات و کومله که فرزندان فکری و خلف همان اسماعیل سمیتقوها هستند هنوز هم در گوشه و کنار به کمین نشسته اندو به دنبال فرصت مناسب می باشند تا دوباره سر بیرون آورند. …» .
تخریب خانه ها و مغازه ها در خیابان دانشکده اورمیه با تظاهرات خشونت آمیز اکراد ادامه داشت و در این میان مرحوم حسنی سعی در برقراری تماس تلفنی با استاندار وقت غریبانی ، فرماندار اورمیه، فرماندهان سپاه، نیروی انتظامی و حتی مسئول اطلاعات استان بی نتیجه ماند. دشمن تا خود اطاق بحران آذربایجان غربی نفوذ کرده بود و می رفت تا اورمیه بدست تروریستها بیفتد ولی روز جمعه مرحوم حسنی اعلام کرد فردا کفن پوشان جلو شورشیان را خواهد گرفت.در ادامه استاندار آذربایجان غربی را خطاب قرار داد و گفت: « تاسف من از مسئول این استان است. از استاندار است که به وظایف محوری خود، همانا در مرحله¬ی اول که ایجاد امنیت و جلوگیری از آشوب و اغتشاش است به خوبی عمل نمی کند و بدین ترتیب بی کفایتی و عدم لیاقت خود را برای ادامه این مسولیت خطیر به اثبات رسانیده است. بنابراین وجود چنین استانداری در این استان به هیچ وجه برای من قابل تحمل نیست. خطاب به مسولین کشور عرض کردم هر چه زودتر این آقا را از این استان بردارند. او علاوه بر این که لیاقت و قدرت مقابله با آشوب را ندارد دست نیروهای نظامی و انتظامی را هم بسته است. مشکل اصلی ما قبل از ماجرای اوجالان وجود چنین افراد سست عنصر در مسولیت های مهم استان است که زمینه را برای چنین غائله هایی مهیا می سازند که متاسفانه امام جمعه ی موقت هم در پشت پرده با او هماهنگ بود و همکاری می کرد.»
با اولتیماتوم حسنی اکرادی که برای تظاهرات مجوز گرفته بودند همه سازماندهیشان از هم گسست و آنروز غائله ی اوجالان به فراموشی سپرده شد.غریبانی که از 21 شهریور 1376 زمام امور استان آذربایجان غربی را در دست گرفته بود چهار ماه بعد یعنی در تاریخ 5/4/1378 عزل و بجای وی محمود میرلوحی استاندار آذربایجان غربی گردید.
