دکتر رضا داغستانی: قاچاقچی یا کولبر بازی با احساسات

گادتب: اخیرا جناب آقای فتاح رئیس بنیاد مستضعفان کشور که یکی از مسئولین شاخص نظام می باشد، والبته همشهری اورموی است و بنده نیز وی را فردی باوجدان، کاری و سالم می دانم، در خصوص بحث کولبری عنوان نموده است که جهت کمک به معیشت به اصطلاح کولبران مبالغی را به حساب آنها واریز خواهند کرد تا مانع از تاثیرات منفی کرونا بر زندگی آنها شوند!! در همین خصوص عریضه ای تقدیم حضور می گردد.

قاچاقچی خرد، کارگر قاچاقچی:

اصلا در هیچ قانونی چیزی بنانم کولبری وجود ندارد و این اصطلاح ساخته و پرداخته قاچاقچیان جهت پاک کردن صورت مساله است. قانون در خصوص قاچاق کاملا واضح و شفاف صحبت کرده است، هرگونه تردد در مرزها صرفا از طریق مبادی قانونی ورودی و خروجی و صادرات و واردات کالا از طریق گمرک و انجام تشریفات قانونی امکانپذیر می باشد.

قاچاقچیان خرد دو دسته هستند: دسته ای از طریق کوهها و راههای غیرقانونی خود را آنسوی مرزها می رسانند و کالاهایی را با خود به همراه می آورند که اینها همان قاچاقچیان خرد هستند که برای خودشان کار می کنند. دسته دوم افرادی هستند که در خدمت قاچاقچیان بزرگ هستند و اقدام به انتقال کالاهای قاچاقچیان بزرگ می کنند و در واقع کارگران قاچاقچی هستند و در مقابل این انتقال حق الزحمه دریافت می کنند. در اصل هیچ تفاوتی بین این دودسته وجود ندارد، هر دوی اینها مشغول انجام قاچاق و کار غیرقانونی هستند که لطمات جبران ناپذیر آنها به اقتصاد کشور وارد می شود.

تقابل با رهبری و کج فهمی یا سوء استفاده از سخنان ایشان:

مطرح نمودن پرداخت مستمری و برقراری بیمه برای کشته شدگان که اقدام به قاچاق می کردند و یا رویدادهای دیگر که قبلا توسط برخی نمایندگان و مسئولین انجام شده قبح مساله قاچاق را از بین بردن است. این در حالیست که سال 1390 از طرف رهبری بنام سال جهاد اقتصادی نامگذاری شد، سال 1391 سال تولید ملی، حمایت از کار و سرمایه ایرانی، سال 1392 حماسه سیاسی و حماسه اقتصادی، سال 1393 اقتصاد و فرهنگ، با عزم ملی و مدیریت جهادی، سال 1397 سال اقتصاد مقاومتی، اقدام و عمل، سال 1398 را رونق تولید و سال 1399 را سال جهش تولید نامگذاری نمودند. حال سوال اینجاست این همه تاکید بر اقتصاد و حمایت از تولید داخلی از برای چیست؟ مگر در علم اقتصاد یکی از عوامل ایجاد ضعف و بحران پدیده قاچاق نمی باشد؟ مگر از محل قاچاق، پولشویی انجام نمی گیرد؟ این همه قاچاق اسلحه و مهمات، قاچاق انسان، قاچاق انواع مواد مخدر، قاچاق مشروبات الکلی، قاچاق سوخت و … را چه کسانی در مرزها انجام می دهند؟ آیا فقط چند تکه لباس و وسایل خانگی و آرایشی قاچاق می شود؟

با حمایت از قاچاق نمی توان شاهد اقتصاد پویا و امنیت پایدار در مرزها بود. در خوشبینانه ترین حالت ورود حتی یک تکه جوراب قاچاق به کشور مساوی با بیکار شدن چند کارگر و کارفرما است که مسبب آن قاچاقچیان و حمایت کنندگان از قاچاق هستند. کاهش تولیدات داخلی و کاهش انگیزه تولید و ایجاد رغبت برای قاچاق، کاهش سرمایه گذاری مولد، افزایش بیکاری، پولشویی، ورود کالاهای غیراستاندارد و غیربهداشتی به کشور و مشکلات اجتماعی و فرهنگی ناشی از قاچاق تنها بخش هایی از خسارات مادی و معنوی قاچاق هستند که صرفا خسارت مالی آن بر کشور را بالای هشت میلیارد دلار در سال می دانند.

اگر قرار باشد به همین منوال پیش رود از فردا هجوم به مرزها آغاز می شود و بجای اسب و قاطر و تویوتاهای جنگی، انواع اسلحه و مهمات و مواد مخدر و … را در کول خود جابجا می کنند، با این بهانه که کولبری قاچاق محسوب نمی شود و نتیجه آن، بروز آنارشیسم موجود در سالهای بدو پیروزی انقلاب که هنوز که هنوز است احزاب تروریستی دست از دامن منطقه برنداشته اند و حتی در انواع قاچاق در منطقه دخیل هستند.

یک تناقض موجود:

بارها اتفاق افتاده است که یک شهروند از شهری دیگر به سردشت، پیرانشهر یا بانه مراجعه نموده و مثلا یک کولر گازی یا تلوزیون و یا هر وسیله دیگری را خریداری نموده، در داخل شهر هیچ مشکلی وجود ندارد، اما به محض خروج از شهر و عمدتا در بازرسی های بین راهی آن وسیله قاچاق محسوب می شود و در اکثر موارد شهروندان مورد اتهام حمل کالای قاچاق قرار می گیرند، حال سوال این است اگر این کالاها قاچاق هستند چرا و چگونه وارد کشور می شوند و چرا در داخل مغازه ها و پاساژهای همان شهرهای مرزی جمع آوری نمی گردند؟ همچنین اگر قاچاق و یا به اصطلاح کولبری حق مرزنشینان است، پس سهم شهرهایی نظیر نقده، اورمیه، سلماس، ماکو و … از مرزنشینی چیست؟ براستی چه کسی پاسخگوی خون شهیدان مرزبان است که در مبارزه با همین قاچاقچیان خون خود را تقدیم این مردم نموده اند؟