ادتاج اتحادیه دمکراتیک ترک آذربایجان جنوبی
گادتب: سال پیش بازسازی محوطه ی حرم شاه عبدالعظیم بهانه ای شد تا نام رضاخان با یک جسد و جنازه ی مومیایی مجهول الهویه بر زبانها جاری شد.
ومتعاقبا با تحریک برخی شبکه های تلویزیونی خارجی امثال«بی بی سی» و «من وتو» ودنیای مجازی برخی از معترضان به وضعیت نابسامان اقتصاد کشور شعار «رضا شاه روحت شاد» را بر زبان جاری کنند.
کسانیکه مردم را به دادن چنین شعارهایی ترغیب می کردند، حافظه ی ملت ایران از سوی این قوم بسیار ضعیف پنداشته می‌شود. و سعی دارند با وارونه جلوه دادن حقایق تاریخی از یک چهره ی منفور تاریخی بنام رضاخان یک «قهرمان ملی »بسازند.
عملکرد رضاخان را میتوان ملغمه ای از دین ستیزی و استبداد و دیکتاتوری عریان دانست.
رضاخان یک شخصتی بی تربیت یا به عبارتی بدتربیت و بی سواد بود که پسرش محمد رضا نیز در خاطراتش به آن میپردازد:
«سختی و مشقت زندگی، از دست دادن پدر در دوران کودکی و نبودن وسیله باعث شد که رضاشاه در ابتدای عمر به مدرسه نرود و خواندن و نوشتن را نیاموزد.»
در دوران رضاخان «مجلس»از ماهیت اصلی خود یعنی «قانونگذاری» و «نظارت بر عملکرد دولت»تهی شده بود.
فرامین شاه در مجلس، بدون هیچگونه مخالفتی به تصویب می‌رسید
نه خبری از مجلس و نمایندگان ملت بود و نه اعتراضی از سوی حکومت تحمل می‌شد.
بر خلاف نظامهای دموکراتیک که «قانون شاه »است در دوران رضاخان «شاه، قانون» بود.
و بجای «قانون» این نظر اعلی حضرت بود که «حاکم »بود.
«شاه»خود هم نقش «تصویب» قوانین را بر عهده داشت هم به «اجرای» آن قوانین نیز مشغول بود…
وزرای پیشنهادی نخست وزیر که عملا پیشنهاد رضا شاه بود بدون هیچ مخالفتی با رای بالا از مجلس رای اعتماد می گرفتند.
در واقع این نمایندگان مجلس بودند که توسط حاکمیت انتخاب و تایید میشدند نه بالعکس..
به چند مورد از کارهای مهم و اساسی رضاخان اشاره میگردد:
۱-جدایی رشته کوههای آرارات و مناطق «بولاغ باشی» و«جوزر» و «قوری گل» در مرز ترکیه و جدایی دهکده ی توریستی فیروزه در خراسان و اعطای آن به روسیه و جدایی دشت ناامید در سیستان به مساحت سه هزار کیلومتر در سال ۱۳۱۷و بخشیدن اروند رود به عراق که جنگ هشت ساله تاوان همین بذل و بخشش های وی بود و همچنین امضای قرارداد ننگین سعد آباد با کشورهای همسایه عراق و ترکیه و افغانستان و جدایی بخش های زیادی از کشور
۲-جعل تاریخ حقیقی کشور و تاریخ سازی کذایی عصر هخامنشی
۳-قتل عام مخالفان با آمپول هوا «توسط پزشک احمدی معروف»
۴-کشتن شعرا و نویسندگان و روشنفکرانی چون فرخی یزدی، میرزاده ی عشقی و واعظ قزوینی و بسیاری از سیاست پیشگان توسط رضاخان
۵-تبعید نقاش نامی ایران کمال الملک به بیابانهای نیشابور
۶-قلع و قمع کردن و نابودی عشایر و تبعید آنها و همچنین کشتار و تبعید بیش از ۲۴ هزار نفر از مردم ایران
۷-تاسیس ارتشی که حتی نتوانست یک ساعت در برابر اشغالگران مقاومت کند.
۸-غصب و تملک ۲۱۶۷ عدد از روستاهای آباد و حاصلخیز کشور و صدور سند به نام خود…
۹-برانداختن و کودتا علیه دولت قانونی و مشروطه و همچنین نابودی مشروطه ای که میراث اندیشمندان و حکومت قاجار بود.
۱۰-نابودی نظام ایالتی و فدرالی عصر قاجار که مقدمه ی یک نظام دموکراتیک بود و بنا نهادن نظام «سانترالیستی» و «تمرکز گرایی» که نتیجه و خروجی آن بوروکراسی و فساد اداری و مالی و دیکتاتوری میباشد
گاها سلطنت طلبان و پان ایرانیست ها ادعاهای درمورد خدمات رضاخان میکنند که لافی بیش نیست.
تاسیس دانشگاه و احداث راه آهن و برقراری دادگستری و تحصیل رایگان برای دانش آموزان و برپایی شهربانی و موارد اینچنینی جزو دروغ های این جماعت است.
ایجاد دارالفنون و دانشگاه علوم سیاسی از مراکز علمی – دانشگاهی مهم عصر قاجارهاست و همچنین فرستادن دانشجویان برای تحصیل به خارج از کشور قبل از پهلوی ها انجام پذیرفت و تحصیل رایگان ازمشروطه در کشور رایج شد.
برقراری عدالت خانه یا «وزارت عدلیه » در عصر ناصر الدین شاه که انجام گرفت که رضاخان نام آن را به«وزارت دادگستری» تغییر داد .
افتتاح «شهربانی» نیز به عصر ناصر الدین شاه برمیگردد و نسبت دادن آن به رضاخان کذب محض است.
در دوران رضاخان هیچ وقت تمامیت ارضی کشور به خطر نیافتاد و رضاخان به بهانه حفظ تمامیت ارضی از آن برای سرکوب و نابودی مخالفان خود و عشایر کشور چماقی ساخت.
رضاخان مثل یک عروسک خیمه شب بازی به دست انگلیس بر تخت سلطنت نشست وپس از اتمام تاریخ مصرف گوشش را گرفتند وبردند.
وعروسکی دیگر آوردند وبا آن عروسک نیز چنان کردند.
رضاخان «پدر ایران نوین» نبود بلکه پدر، «ایران نوین» و «مشروطه» و «جمهوریت» را در آورد و ایران را از قافله‌ی پیشرفت و تمدن جدا نموده، ۲۵۰۰ سال به عقب پرتاب کرد.
حال خود دانید و جمله پائینی را به سلیقه ی خویش تکمیل کنید:
رضا شاه روحت ………..
