ادتاج اتحادیه دمکراتیک ترک آذربایجان جنوبی
گادتب:. محقق ارجمند جناب استاد رضا همراز در مجله غروب سال پنجم شماره هیجده، مطلبی دارد تحت عنوان”معرفی شتابزده نه شاعر و دو نسخه خطی ترکی”؛ که در آن مطلب به ترک تبار بودن نورالدین عبدالرحمن جامی اشاره و دو بیت ملمع (ترکی-فارسی) از وی قید نموده است.
در گفت و گو با ایشان،
و جست و جو پیرامون این مسئله، به مقاله ای رسیدم از پرفسور عبدالحکیم شرعی جوزجانی، محقق اهل افغانستان؛ و مقاله ای مفصل درباره نقش ترکان پارسی گوی در ادبیات فارسی، بریده ای از این مقاله را که به ترک بودن جامی اشاره کرده، به همراه چند بیت از یک ملمعش تقدیم میکنم:
“جامي بعضاً ابياتي به تورکي نيز مي سرود. دو غزل ملمع از او به جا مانده؛ ما دو بيت از يک غزلش را در اين جا ذکر ميکنيم:
ای لبت پرخنده و چشم سیاهت مست خواب
ایکی زلفینگ آره سیده آی یوزینگ دور آفتاب
نشئه می میدهـد روی ترا غرق عرق
باده ایچسنگ توکولور ایکی قزیل یوزدین گلاب
هرکه بیند روی خوبت پاک گردد از گناه
سنگا باققان بنده گا محشر گونی یوقدور عذاب”
بولهوس در بزم وصلت محرم و من نا امید
طالعیم شومدور منینگ بختیم زبون حالیم خراب
بنده جامی شد غلامت گرچه افلاطون بود
اسراگیل یا سقلاگیل یا سات یا بیرگیل بیر جواب
منبع:
“نقش شاعران و شاهان ترکی تبار در تکامل زبان و شعر فارسی، پروفسور عبدالحکیم شرعی جوزجانی.”
پ/ن۱: این مقاله در اینترنت موجود است. برای مطالعه و جست و جوی بیشتر و بررسی منابع میتوانید به آن مراجعه کنید.
پ/ن۲: در متن جوزجانی هم تنها به دو بیت از ملمع اشاره شده بود که بنده در پرس و جو از دوستان، چند بیت دیگر آن ملمع را هم یافته، در اینجا بر آن افزودم.
صالح سجادی
