ادتاج اتحادیه دمکراتیک ترک آذربایجان جنوبی
گادتب: تیم تراکتورسازی در سال ۸۸ زمانی که ذهن ها درگیر انتخابات ریاست جمهوری بود از لیگ دسته یک به لیگ برتر ایران صعود کرد ، زمانی که تراکتور سازی در لیگ یک بود همچنان هوادار بیشمار خود را داشت بطوریکه در همه بازیهایش در لیگ یکم همیشه هوادار برای حمایت تیم محبوبشان و دادن شعارها ومطالبات ملی خودشان در استادیوم حضور خود را نشان میداند .
اما اوج خودنمایی هاواداران تیراختور با آمدن به لیگ برتر شروع شد بطوری که در هربازی شاهد حضور۸۰هزار تماشاگر در استادیوم سهند میشدیم، هوادارانی که نه تنها برای دیدن بازی فوتبال بلکه برای هویت طلبی و احقاق حقوق پایمال شده و اعتراض به تبعیض نژادی و نابرابری حاکم در جغرافیای ایران در استادیوم حضور می یافتند و باشعارها و نوشته و پلاکاردها مطالبات و خواسته های خود را به گوش مسئولان دولتی می رسانند .اما مسئولان دولتی بجای شنیدن حرفهای و خواسته های آنها پنبه در گوش خود فرو برده و جواب خواسته های ملت تورک را بابدرفتاری و خشونت نیروهای امنیتی و دستگیریهای فله ای و بیشمار میدادند هدف آنها (نیروهای امنیتی) هم حضور نیافتن هواداران در استادیوم بود ، اما تمام این سختی ها و بدرفتاریها و سرکوب ها مانع از آن نشد که جوانان تورک و آزربایجان قید حضور خود و اجتماعات در استادیوم را بزنند و مصمم تر از قبل در معیادگاه حاضر میشدند.
برخی مسئولان دولتی و امنیتی (پان فارس مرام ) سردرگم و کلافه از این موضوع تمام راههای و تئوری های مختلف را به اجرا گذاشتند اما نمیتوانستند اراده جوانان و عاشقان آزربایجان را سست کنند ،بطوری که بعضی از آنها اقرار به این داشتند انتخابات بحث برانگیز ۸۸ سبب آن شد که ذهن مسئولان زیربط از تیراختور غافل شود .
البته ناگفته نماند که ملت و هواداران تراکتور جز اجرای قانون مرتبط با حقوق اقوام وملل چیز دیگری را مطالبه نمیکردند که مسئولان نگاه امنیتی و سیاسی به آن داشته باشند ! باتوجه به اینکه باشگاه تراکتورسازی دست سپاه پاسداران بود این بار برای کم رنگ کردن و فاصله انداختن هواداران هویت طلب از استادیوم تلاش نمودند که از نظر مدیریتی و فنی تراکتور را ضعیف کرده و سناریوی سقوط از لیگ برتر به دسته پایین تر را عملی کنند که این سئناریو هم با هوشیاری و حمایت هواداران تیمی که دیگر آوازه اش نه تنها در ایران بلکه خارج از مرزها رسیده بود نقش برآب شد ،فرق تراکتور با سایر تیمهای باشگاهی ایران و حتی تیمهای باشگاهی دنیا در اینجاست که تراکتور علاوه بر یک تیم فوتبال ، سمبل و نماد مبارزه با افکار فاشیستی راسیستی و نابرابری تبعیض ملی و نژادی بوده و صدای میلیونها انسان بر حق ایست که حق حقوق قانونی و انسانیشان مورد ظلم قرا گرفته و پایمال شده است.
از نظر ما در این یک دهه نقش و تاثیر تراکتور سازی به واسطه هواداران مدنی و باسواد و آگاه خود در آگاهی و بیداری هویت خواهی جوانان و کودکان به مراتب بیشتر از دیگر اهرمهای حرکت ملی آزربایجان میباشد مصداق این موضوع را میتوانیم در کودکانمان ببینیم که خود را طرفدار تراکتور سازی نامیده و یاشاسین آزربایجان و شعارهای ملی را حفظ شده و تحویل ما میدهند و به تورک بودن خود افتخار می ورزند و این یعنی شکست دستگاه آسیمیلاسیون و استحاله فرهنگی مرکزگرایان ،و یا بازتاب شعار و مطالبات هواداران در رسانه های خارجی همچون ترکیه، جمهوری آزربایجان، و حتی وادار کردن رسانه های فارسی زبان به بازتاب شعارهای و مطالبات ملی که همیشه اتفاقات و اخبار ترکهای ساکن در جغرافیای ایران را بایکوت میکردند.
