ادتاج اتحادیه دمکراتیک ترک آذربایجان جنوبی
گادتب: اگر آرزوی آوارگی خَسِرَ الدُّنْیا وَالاْآخِرَةَ برای یک ملیون انسان آذربایجانی (قربانیان آذربایجانی اشغالگری 30 ساله ارمنستان) کراهتی نداشت، دیگر “هموطنان” ما، نیازمند به لجن کشیدن مفاهیم زیبایی مانند “صلح” و “دوستی ملتها” نمی شدند.
اگر دفاع از پاکسازی اتنیکی علیه یک ملیون انسان آذربایجانی، در سال 2020 قابل دفاع بود، “هموطنان” ما به هیچ زحمتی این خواست را مطرح میکردند و دچار زحمات مشقات بسیار برای یافتن فرمولبندی مبنی بر دفاع از اشغال نظامی یک کشور نمی شدند.
روشن است که اگر اصفهان به اشغال نظامی درآید، هیچیک از این “هموطنان” نه به یاد “صلح” خواهند افتاد و نه یادی از “دوستی ملتها” خواهند کرد. درست همانطور که در ایام اشغال خرمشهر از سوی ارتش عراق، کسی به یاد “صلح” با صدام و سازش با فاکت اشغال نظامی هشت دهم درصد از خاک ایران از سوی ارتش عراق نبود. همانطور که تا تاختن صاعقه وار ارتش قرن بیست و یکمی آذربایجان بر سر اشغالگران کودک کُش ارمنستان، این “هموطنان” نه در قید “صلح” بودند و نه ارزشی برای “دوستی ملتها” قائل بودند.
این “هموطنان” تنها در شرایط اقدام قاطعانه و قانونی آذربایجان برای رهایی از بار سنگین آوارگی یک ملیون شهروند خود، یاد “صلح” افتاده اند. بی هیچ تردیدی، اگر آرزوی مرگ و نابودی برای انسان آذربایجانی در دوسوی ارس، کراهتی نداشت، این هموطنان حرف دل خود را بدون به لجن کشین مفاهیم زیبای “صلح” و “دوستی” و بی پرده بیان میکردند.
اگر همه این “هموطنان” داخل گیومه طرفدار “صلح” و “دوستی” در این روزها، علاوه بر خواست تدوام آوارگی آذربایجان و اشغالگری ارمنستان، انتظار دارند حرفهای نفرت انگیز آنها را به گونه دیگری درک کنیم، اگر این جماعت بیگانه با انسانیت، در این توهم هستند که ما معنی نفرت انگیز کدگذاری شده در کلمات “صلح” و “دوستی” آنها نمی فهمیم، شعور ما را هم دست کم گرفته اند.
