ادتاج اتحادیه دمکراتیک ترک آذربایجان جنوبی
گادتب: به گزارش مرکز خبر گادتب، با پایان یافتن فصل برداشت سیب به‌عنوان اولین محصول کشاورزی آذربایجان‌غربی، نوبت به چغندر قند و چغندرکاران رسیده تا طعم تلخ ضرر و از بین رفتن محصولات کشاورزی را بر زندگانی خویش بچشند.
این روزها دل‌های پر آه چغندرکاران و دستان پینه بسته‌شان خبر از ضررهای بسیار و شکست آن‌ها دارد.
آذربایجان‌غربی با دارا بودن ۵ کارخانه قند پیشرفته رتبه اول تولید و واحد سطح و عیار کشوری را به خود اختصاص داده است.
بر اساس گفته‌های مدیرکل جهاد کشاورزی آذربایجان‌غربی، در سال‌جاری بیش از ۲ میلیون و ۲۰۰ هزار تن چغندرقند در سطح این استان کشت شده که این میزان در ۳۰ هزار هکتار از اراضی پرورش یافته است.
این مسئول، همچنین از تحویل یک‌میلیون و ۹۸۰ هزار تن چغندر به کارخانجات گفته و این‌طور بیان داشته که طبق تعهد و قول مساعد ۵ کارخانه قند فعال در سطح استان علاوه بر دریافت این میزان چغندرقند، مازاد تولید را نیز تا پایان دی‌ماه با افزایش ظرفیت و ساعات کاری دریافت خواهند کرد.
با این تعریف، کارخانجات صنایع تبدیلی چغندر قند در استان موظف به خرید محصولات کشاورزی چغندرکاران به مدت ۱۱۰ روز و به قیمت ۳ هزار و ۹۱ ریال هستند.
اما آنچه که امروز چغندرکاران آذربایجان‌غربی شاهد آن هستند، از بین رفتن محصولات درجه یک کشاورزی خود در کنار جاده‌ها و در نتیجه پیش‌آمدن سرنوشتی شبیه سیب‌های استان برای این محصول است.
کشاورزان به‌جای عرضه محصولات خود به بازار فروش و کارخانجات صنایع تبدیلی، این محصول مفید خود را به حاشیه جاده‌ها و دستان خشن و بی‌رحم برف و باران می‌سپارند تا به مرور زمان دچار پوسیدگی شده و از بین بروند.
گویا کشاورزان اورمیه‌ای با از بین رفتن محصولات کشاورزی و ضایع‌شدن برند‌های کشاورزی کشور انس گرفته‌اند.
بیمای واگیردار از بین رفتن محصولات کشاورزی در استان هرسال بیش از سال گذشته گسترش یافته و گریبان تعداد بیشتری از کشاورزان را می‌گیرد.
قصه تلخ کشاورزان دیگر با رسیدن به مقصد به پایان نمی‌رسد بلکه جای خود را به یاس و ناامیدی و پایان تلخ داده و کشاورزی به کابوسی پایان ناپذیر تبدیل شده تا دستان گرم و تلاشگر کشاورزان را از تولید و کشت سرد کرده و باز دارد.
چغندرقند تلخ‌ترین شیرینه کشاورزان شده و با کم‌ترین توجه مسئولان پشت میزنشین در مقابل چشمان پر آه و حسرت کشاورزان جان می‌دهد و شاید سال‌های بعد دیگر خبری از کشت و تولید این محصول نباشد و به‌جای تولیدات قندی و کنسانتره داخلی از محصولات ناب کشاورزان، روی به واردات از چین بیاوریم تا ذائقه مردم با طعم شیرین قندهای چینی نیز آشنا شود!
