ادتاج اتحادیه دمکراتیک ترک آذربایجان جنوبی
گادتب: آذربایجانی‌ها یاد قربیانیان ۲۰ ژانویه ۱۹۹۰ که ارتش شوروی زنان و کودکان همه انسانها را قتل عام کرد را گرامی می‌دارند.
این قتل عام که از آن با عنوان ” ژانویه خونین” یاد می‌شود نقطه عطفی در تاریخ آزربایجان است که توانستند پس از ۷۰ سال اسارت شوروی سابق٬ استقلال خود را به دست آورند. مسئله قاراباغ در قلب وقایع خونین ژانویه که باعث تسریع روند فروپاشی اتحاد جماهیر شوروی و افزایش احساس استقلال طلبی ملت آزربایجان شد٬ جای گرفته است.
ارمنی‌ها فعالیت خود را برای اشغال قره باغ و تجزیه اش از آزربایجان از سال ۱۹۸۸ افزایش دادند و در دسامبر ۱۹۸۹ شورای عالی ارمنستان تصمیم گرفت تا قره باغ به ارمنستان الحاق شود. این تصمیم در آزربایجان واکنش‌های بسیاری را به همراه داشت و صدها هزار نفر در باکو علیه این تصمیم تظاهرات کردند.
مردم آزربایجان روزهای متوالی برای نشان دادن اعتراضات خود به زیاده خواهی ارمنستان و چشم داشتش به خاک سایر کشورها و همچنین اعتراض به حکومت شوروی در میدان آزادلیق شهر باکو تجمع و مسیرهای ورودی واحدهای نظامی به شهر باکو را مسدود کردند.
به دنبال تظاهرات مداوم مردم آزربایجان٬ حکومت شوروی را نگران کرد و سپس شوروی دستور اعزام ارتش سرخ به باکو را صادر کرد. ارتش شوروی در ۱۹ ژانویه ۱۹۹۰ ابتدا مخزن تامین کننده انرژی تلویزیون آزربایجان توسط نیروهای اداره اطلاعات شوروی منفجر و شب همان روز نیز از پنج سمت مختلف با وسایل نقلیه زرهی وارد باکو شدند.
نیروهای ارتش شوروی با شلیک گلوله‌ها به سوی غیرنظامیان که سعی داشتند از ورود آنها به شهر جلوگیری کنند مقابله کرده و پس از ورود شهر تانکها و خودروهای زرهی سنگین را بر روی مردم راندند. آمبولانسها و اتوبوس‌های مسافربری هدف گلوله ها قرار گرفتند. در آن شب ۱۳۰غیرنظامی در باکو جان باختند.
قتل عام ارتش شوروی در استان های دیگر همچون نفت چاله و لنکران نیز ادامه پیدا کرد. حدود ۱۵۰ غیرنظامی آزربایجان قربانی قتل عام ۲۰ ژانویه شدند. در این حمله ۷۵۰ نفر دیگر زخمی شدند، حدود ۴۰۰ نفر نیز توسط ارتش شوروی بازداشت شدند.
علی‌رغم اینکه دولت شوروی در باکو وضعیت اضطراری اعلام کرد و هرچند شهر توسط ارتش شوروی کاملا تحت کنترل بود ولی مردم شجاعانه دوباره به خیابان ها رفتند و برای دفن شهدا دست به کار شدند.
شهدا در پارک داغ اوستو؛ جایی که آزربایجانیهایی که به دلیل حملات ارامنه در تاریخ ۳۱مارس ۱۹۱۸ نیز در آنجا به خاک سپرده شده بودند و سپس در دوره شوروی تبدیل به یک پارک شده بود دفن شدند.
مراسم تشییع جنازه شهدا در میدان آزادلیق برگزار شد و از این مکان بر روی شانه انسانها به خیابان شهیدلر منتقل شدند و در کنار هم به خاک سپرده شدند. حدود یک میلیون نفر در مراسم خاکسپاری شرکت کردند.
قتل عام خونین ژانویه به طور کامل اعتماد آزربایجانی‌ها به دولت شوروی را از بین برد و روند استقلال این کشور را آغاز شد.
آزربایجانی‌ها در طول ۲۹ سال گذشته، در تاریخ ۲۰ ژانویه هر سال به بنای یادبود شهدا رفته و با نهادن گلهای میخک در آرامگاه این شهدا به شهدای استقلال این کشور ادای احترام می‌کنند.
