ادتاج اتحادیه دمکراتیک ترک آذربایجان جنوبی
گادتب: مجلس ملّی آزربایجان ، در 9 دی 1324 با تصویب مصوّبه‌ای 4 مادّه‌ای ، تشکیل دانشگاه تبریز را به حکومت ملّی سپرد.
به گفته ی مرحوم سید جعفر پیشه‌وری 25 درصد عایدات گمرکات آزربایجان به این دانشگاه اختصاص می‌یافت.
این مبلغ ماهانه از 100 تا 120 هزارتومان تخمین زده می‌شد.
حکومت ملّی نیز سالانه یک و نیم میلیون تومان بودجه به دانشگاه تخصیص داد.
افتتاح دانشگاه آزربایجان دارای اهمیت بسیار والایی بود.
ریاست دانشگاه آزربایجان به دکتر نصرت‌الله جهانشاهلو سپرده شده بود.
روز پنجشنبه 22 خرداد 1325 سنگ بنای دانشگاه تبریز توسط پیشه‌وری نهاده شد.
به نوشته ی روزنامه ی آزربایجان این روز یک روز تاریخی برای ملّت_آزربایجان و در واقع 21 آذر دوم بود.
مطالب زیر به عنوان یک سند تاریخی نوشته شده ، در داخل شیشه گذاشته و مومیایی شده و توسط پیشه‌وری در پی ساختمان دانشگاه تبریز گذاشته شد :
” از آنجا که نهضت آزربایجان نهضت علمی و فرهنگی است ، در دوره‌ای که مدت زمان کمی از تشکیل حکومت ملّی آزربایجان می‌گذرد ، با در نظر گرفتن عقب ماندگی فرهنگی و آموزشی ملّت ستم کشیده ی آزربایجان ، با هدف حرکت به سوی علم و تمدن و تحقق آمال و آرزوهای ملّتمان ، در جلسه مورّخ 9 دی 1324 تصمیم به تأسیس دارالفنون ملّی آزربایجان گرفته و فراهم کردن مقدمات تأسیس این دارالفنون ملّی را به وزارت معارف سپرد.
خوشبختانه در مدت زمان کوتاهی موفق به تدارک وسایل تئسیس دارلفنون شده و روز چهارشنبه 22 خرداد 1325 سنگ بنای این مؤسسه علمی با دست آقای پیشه‌وری نخست وزیر حکومت ملّی آزربایجان نهاده شد.
ملّت آزربایجان بوسیله ی این دارالفنون ملّی نسلهای آینده ی خود را به صورت ملل متمدن و زنده تربیت خواهد کرد و بدینوسیله به سعادت ابدی خواهد رسید و نور آزادی از این منبع علم تا ابد تشعشع خواهد کرد.”
حکومت ملّی مبلغ دو میلیون تومان جهت مخارج ابتدایی و تأمین البسه دانشجویان دانشگاه و 9 میلیون تومان جهت کلاسهای آمادگی دانشگاه بودجه تخصیص داد.
برای سال تحصیلی 1325 دانشگاه ، 60 نفر برای دانشکده طب ، 120 نفر برای دانشکده پداگوژی و 60 نفر برای دانشکده کشاورزی پذیرفته شدند.
دانشجویان از شهریه و خوابگاه مجانی استفاده می‌کردند.
دارالفنون آزربایجان بطور موقت در دانشسرای سابق پسران جای گرفت و حکومت ملّی به ساخت دانشگاه جدید اقدام کرد.
دانشگاه تبریز در ابتدا دارای یک ساختمان و سه استاد بود که دو دانشکده را اداره می‌کردند.
مدیریت دانشکده پزشکی با دکتر جهانشاهلو بودو در دانشکده ادبیات نیز پیشه‌وری و بی‌ریا تدریس می‌کردند.
در زمان حکومت رضاخان در محل باغ صاحب دیوان ، یک زندان جهت محبوس کردن نخبگان ملّت آزربایجان و آزادیخواهان و ترساندن مردم در حال ساخت بود.
برای احداث این زندان 400 هزارتومان از محل مالیات ملّت آزربایجان هزینه شده بود.
حکومت ملّی در همانجا بنای دانشگاه را گذاشت.
کار احداث کانون علم و معارف در محل زندان آغاز شد.
حکومت تهران که تا آن زمان نمی‌خواست به جز تهران در هیچ شهر دیگر ایران ، مؤسسات آموزشی عالی برپا کند به تأثیر از تأسیس دانشگاه آزربایجان و در نتیجه فشار مردم ، مجبور به تأسیس دانشکده‌های طب در مشهد ، شیراز و اصفهان شد.
