ادتاج اتحادیه دمکراتیک ترک آذربایجان جنوبی
گادتب: به نظر می‌رسد کودتای خزنده عناصر پان‌فارسیست با هدف رسوخ در نهادهای حکومتی روزبه‌روز به روزهای موفقیت خود نزدیکتر می‌شود. اگر قبلاً صدای این افراد را از زبان افرادی همچون بقایی، رحیم‌مشایی و آخوندی می‌شنیدیم، امروز صداهای آنها را از کلام محمدجواد ظریف، وزیر امور خارجه جمهوری اسلامی ایران می‌شنویم.
ادبیات ظریف در متنی که به بهانه پاسخگویی به تهدید ترامپ توئیت کرده، چنان است که اگر کسی نداند که نویسنده این متن، وزیر خارجه یک نظام ایدئولوژیک شیعی می‌باشد، گمان می‌کند که آن را یکی از اذناب حلقه ایرانشهری نگاشته‌است!
ظریف در بخشی از توئیت خویش نوشته است :” در هزاره تاریخ، بربرهایی آمده‌اند، شهرهای ما را تخریب کرده‌اند، بناهای یادبود ما را ویران ساخته‌اند و کتابخانه‌های ما را سوزانده‌اند. آنها الان کجا هستند؟ ما هنوز اینجاییم و سرافراز ایستاده‌ایم.”
فارغ از منطق مضحک ظریف در باب اینکه “آنها” الان کجا هستند؟ (توگویی قرار بود “آنها” پس از صدها سال همچنان به حملات خود ادامه دهند!) به نظر می‌رسد، “ما”ی به کار رفته در کلام ظریف، همان “ما”ی ذات‌گرایانه‌ای باشد که در وجیزه‌های ایرانشهرگراها دیده می‌شود. این “ما” کدام است و چه کسانی را شامل می‌شود؟
اگر منظور از “ما” جمیع کسانی باشد که امروز در ایران زندگی می‌کنند، جامعه‌شناسی تاریخ به ما میگوید که این “ما” هیچگاه یک ذات لایتغیر نبوده‌است و همچنان که شهرها و بناهای این سرزمین همواره دستخوش تغییر بوده‌اند، “ما”ی ساکن در این کشور نیز همواره در معرض تغییر و تکوین بوده‌است.
البته، ظریف منظور خودش از بربرها را نیز مشخص نکرده است. با این حال، به یمن دستگاه‌های تبلیغاتی عناصر پان‌فارسیست و آموزه‌های نژادپرستانه‌ای که حتی وارد کتب درسی مدارس ایران هم شده، می‌توان حدس زد که منظور وی چیزی نیست جز عرب‌ها، تورک‌ها و مغول‌ها (دقت شود که سخن ظریف نمی‌تواند شامل یونانیان و اسکندر مقدونی شود. چون کلمه بربر در فرهنگ غربی به کسان و قبائلی اطلاق می‌شد که متعلق به جهان یونانی، رومی و مسیحی نبودند؛ یعنی در واژه‌شناسی غربی، “ما”ی مورد اشاره ظریف نیز “بربر” محسوب می‌شود!).
هرچند پان‌فارسیست‌ها در مورد کتابسوزی‌های صدر اسلام اغراق کرده‌اند و تاکنون هیچ سندی که مؤید آن باشد، به دست نیامده است، باید گفت که کشوری که امروزه به نام ایران شناخته می‌شود، هم از لحاظ میراث فرهنگی و تاریخی‌اش و هم از لحاظ هویت متکثر انکار شده کنونی‌اش، وامدار همان‌هایی است که ظریف آنها را بربر نامیده‌است.
برخلاف ادعای ظریف “آنها” ؛یعنی، همان‌هایی که ظریف “بربر” نامیده، همچنان هستند، هم در درون “ما”یی که ظریف از آن سخن میگوید ولی وجود “آنها” را انکار می‌کند و هم در تمامی بناها، شهرها و کتابخانه‌هایی که ظریف به وجودشان فخر می‌فروشد. کوتاه‌سخن آنکه، اگر میراث فرهنگی و تاریخی اعراب، مغول‌ها و تورک‌ها را از این کشور حذف کنیم، امثال ظریف چیز زیادی برای فخرفروشی نخواهند داشت.
