گادتب: اهالی روستای سجهرود در استان اردبیل از دسترسی به آب شرب سالم محروم هستند. این روستا که در منطقهای دورافتاده واقع شده است، فاقد زیرساختهای مناسب برای تأمین آب شرب بوده و ساکنان آن برای تأمین نیازهای روزانه خود مجبورند آب را از چشمهها و نهرهایی که در نقاط صعبالعبور قرار دارند، تهیه کنند.
این شرایط باعث شده که اهالی روستا، به ویژه کودکان و سالمندان، با مشکلات فراوانی از جمله خطرات جانی هنگام برداشت آب و احتمال ابتلا به بیماریهای مرتبط با آب غیربهداشتی مواجه شوند. این محرومیت از خدمات اولیه نشاندهنده نبود برنامهریزی و رسیدگی به مشکلات مناطق محروم است.
محرومیت اهالی روستای سجهرود از آب شرب سالم، نه تنها سو مدیریا مقامات ایرانی و نقض حقوق شهروندی، بلکه نقض تعهدات حقوق بشری و بینالمللی توسط جمهوری اسلامی ایران نیز هست. بر اساس **قوانین بینالمللی حقوق بشر و کنوانسیونهای جهانی مانند حق دسترسی به آب سالم به عنوان حق اساسی بشر:
حق دسترسی به آب شرب سالم، به عنوان یکی از حقوق اساسی بشر، باید برای تمام افراد بدون تبعیض تأمین شود. جمهوری اسلامی ایران به عنوان عضوی ازاعضای سازمان ملل متحد و امضاکننده پیماننامههای بینالمللی حقوق بشر، موظف است این حق را برای شهروندان خود تأمین کند.