گادتب: به گزارش مرکز خبر گادتب، نیروی انظامی ایران یک زن عرب را با شلیک بدون دلیل به قتل رساند.
میلاد محمدیان همسر مقتول به خبرگزاری ایلنا گفت: حین صحبت با ساناز بودم اما حواسم به آینه بغل بود. خودروی ال نود را در آینه میدیدم که با سرعت 50 الی 60 در حال حرکت است. از سر کوچه پدرم گذشتیم تا به سمت خانه مادر همسرم که آن هم تقریبا نزدیک بود برسیم. به تقاطع اول رسیدم. ال نود و پارس و رونیز نیروی انتظامی هم پشت سرم ایستادند. بلوار کمی شلوغ بود. سرعتم را کم کردم تا بلوار خلوت شود که بتوانم حرکت کنم. البته وسط بلوار آبفا هم بریدگی وجود دارد که اصلا نمیتوان با سرعت حرکت کرد.
رفتم داخل بریدگی توقف کامل کردم که باند آن طرف خیابان خلوت شود و حرکت کنم. در همین حین خودروی رونیز پلیس از راه رسید. یک مأمور نیروی انتظامی از رونیز پیاده شد و اسلحه کلاشینکف را از دست سربازش گرفت و بدون هیچ تذکری از فاصله 70 الی 80 سانتیمتری به شیشه عقب خودرویمان شلیک کرد. با صدای گلوله از خودرو پیاده شدم. پسرم خودش را از وسط صندلی ها در بغل مادرش رها کرد، همان زمان احساس کردم دنیا سرم خراب شده است.
تیر از پشت گوش سمت چپ به سر ساناز اصابت کرده و از سمت راست سرش خارج شده بود. بیش از 3 گلوله خورده بود. آن قدر از نزدیک به ماشین ما شلیک کردند که تمام گردنش تخریب شده بود. این حادثه بسیار تلخ و باورنکردنی در یک لحظه جلوی چشم من و پسرم که داشت با مادرش صحبت میکرد اتفاق افتاد. اگر منتظر رسیدن اورژانس میماندم دیر میشد. ساناز را با همان خودروی رونیز پلیس به بیمارستان رساندیم. اما با کمال تعجب ماموران نیروی انتظامی به محض اینکه همسرم را روی برانکارد بیمارستان طالقانی که مرکز سوانح و سوختگی است، گذاشتند یک دقیقه هم نماندند و محل را ترک کردند. در آنجا بعد از احیا کردن همسرم او را به بیمارستان گلستان انتقال دادند.
به رغم تلاش عوامل کادر درمان متاسفانه همسرم ساناز پس از 48 ساعت در کمال ناباوری در بیمارستان گلستان اهواز فوت کرد. بعد از فوت همسرم تا امروز هیچکس از عوامل انتظامی از من نه تنها دلجویی نکردند که حتی مرا برای توضیحات هم نخواستند. خودشان هم هیچ توضیحی تا امروز به من ندادند. فقط پرونده شکایت ما را به اداره بازپرسی شعبه 3 اهواز ارجاع دادند. وقتی رفتم به آنها گفتم چرا حین توقف خودرو به ما شلیک کردید، اصلا چرا به ما شلیک کردید. مگر ما چه کرده بودیم؟ فقط گفتند دنبال سارق مسلح بودهاند.
کجای دنیا سارق مسلح با زن و بچه به سرقت میرود؟ آیا سارق مسلح در تقاطع توقف میکند تا پلیس فرصت کند از خودرویش پیاده و اسلحه را از دست سربازش بگیرد و از فاصله نزدیک به او شلیک کند؟ تازه حتی اگر شک هم داشتند که ما سارق یا هر جرم دیگری مرتکب شدهایم باید بلافاصله دست به اسلحه شوند؟ مگر ما اسلحه داشتیم؟ نباید ابتدا آژیر میزدند یا دستور ایست میدادند؟ چرا دوتا خودروی همراهشان توقف کردند تا من از جاده بگذرم تا خودروی سوم هم برسد و خانه خرابمان کنند.
شاید باور نکنید اما ماشین پلیس یک بار از مقابل ما گذشت و بچهام را در صندلی جلو که سر پا ایستاده بود، دید. حتی اگر قاتل هم بودم باید به لاستیک خودرو شلیک میکردند نه اینکه به طرف ما شلیک میکردند.