ادتاج اتحادیه دمکراتیک ترک آذربایجان جنوبی
گادتب: برخی از سیاستمداران با عملکرد خودشان ،،چهره واقعی خود را نشان می دهند برخی دیگر در گفتارشان خود را لو می دهند . آقای حسن شریعتمداری یک چهره اوپوزوسیون برای حاکمیت جمهوری اسلامی ایران است ، و همین گونه دکتر علیرضا نوری‌زاده . وی با پولی که از عربستان می گیرد شبکه ای برای ارائه دیدگاه های خود باز کرده است . و می خواهد نشان دهد که دیدگاه متفاوتی به مسائل ایران دارد .در ۱۷ آبان‌ماه اخیر به گفتگوی این دو نفر در مورد مسائل پیش آمده در آذربایجان و نیز تحلیل آنها از برخی رویدادهای عراق و لبنان تماشا کردم. طبعا بیشترین توجه من به تحلیل این دو نفر از وقایع اذربایجان و نظر شورای گذر که توسط وی بنیان نهاده شده است ،بود .
فی الواقع امثال ماها که تا حدی انقلاب ۵۷ و وقایع بعد از آن را کم و بیش در یاد داریم یا از اطرافیان خود شنیدیم ، با مواضع و عملکرد آیه الله شریعتمداری در دفاع از جبهه خلق مسلمان و پایان زودهنگام این حرکت تا حدی آشنایی داریم .به یاد دارم وقتی آیه الله شریعتمداری در تلویزیون به همکاری خود در ماجرای نوژه اعتراف نمود .یکی از مارکسیست ها که امروز لیبرال شده است، از تلویزیون شاهد این ماجرا بود به قدری عصبانی شد که استکان چایی را محکم به دیوار کوبید و با لحن گزنده گفت : مرد ما به خدا اعتقادی نداریم تو که معتقد هستی چرا زود در رفتی و از ترس مچاله شدی .
در اینجا قصد ندارم به نقش یا عدم نقش وی در مسئله نوژه بپردازم اما ایه الله شریعتمداری در تکرار برخی مواضع خود عملا نشان داد که مرد بازی سیاست نیست . برخی از افراد در این اواخر سعی کردند از ایه الله شریعتمداری به عنوان مدافع حقوق آذربایجان یاد کنند و از وی مهره موثر در مقابله با پان ایرانیسم بسازند . چنین تلاشی نه تنها بیهوده است بلکه حتی از جهاتی متعدد هم خطرناک و هم گول زننده است . نه آیه الله شریعتمداری اهل مبارزه و مقاومت بود و نه پسر بزرگش که می خواهد از کیسه پدر خرج کند و برای خود بیعت بگیرد . شریعتمداری پسر نشان داد که در برابر پان ایرانیسم از نوع نوری زاده اش نیز منفعل و بی خاصیت است چه رسد به دیگر پان ایرانیست ها که در بریدن سر با پنبه، به مراتب از نوری زاده خطرناک تر و در عین حال چرب زبان تر هستند .
تحریف واقعیت های استادیوم تبریز و تظاهرات و راهپیمایی های که آذربایجان در طول چهل سال برای خواسته مطالبات خود انجام داده اولویت اساسی آنهاست. و نشان می دهد که در اندیشه این آقایان پان ایرانیست هر گونه سهم خواهی آذربایجان از قدرت سیاسی ،فرهنگی و اقتصادی تعبیری جز پان‌ترکیسم، ندارد. شریعتمداری ساده لوح و نوری زاده روبه صفت فکر می کند با آوردن چنین اصطلاحی می تواند در فرهنگ سیاسی یک ملت، اصطلاحی را بار کند تا بدین وسیله ، ابزاری به دست پان های مرکزی دهد تا به کوبیدن اذربایجان روی آورند شریعتمداری پسر آذربایجان را ملغمه ای از هفتاد و دوملت می داند که فقط زبانشان تورکی است و از آن طرف نوری زاده نیز زبان فارسی را زبان ملی جا می زند تا همان حرفی را تکرار کنند که رضا خان باب کرد و از قضا باب گفتگو را برای اشتباه سیاست رضاخان در همین مورد گشوده اند.
نوری زاده با ابله فرض نمودن مخاطبان خود گاهی نیز حرف زدن به زبان مادری را بدون توضیح و تفسیر و به شکلی خام به بینندگان تزریق می کند تا ببینند میزان تساهل و تسامح اوپوزوسیون چه قدر بالاست . اگر قرار بر مفرضات چنین استدلالی بگذاریم در این صورت نوری زاده باید توضیح دهد که چرا و به چه دلیل زبان فارسی را زبان ملی می انگارد اگر صرف به این، دلیل شریعتمداری که شهریار و نظامی به فارسی شعر گفتند، بگذاریم در این صورت زبان عربی ،زبان ملی ایران بسیار زیبنده است زیرا اولا بیش از نصف کلمات فارسی عربی است و ثانیا بیشترین و حتی قریب به بیش از نود درصد کتب علمی و عرفانی ایرانیان به زبان عربی است. شریعتمداری در گفتار به شدت لرزان خود نشان داد که عنصری کاملا منفعل در برابر صف اوپوزوسیونی است که فقط دنبال تکرار فاجعه ۲۱ آذر هستند او به همان راهی می رود که پدرش رفت و بهار آخر شد .شورای گذر شریعتمداری مترسکی در دست سلطنت طلبان هست که فقط بلد است علیه ترکیه و یا جمهوری اسلامی بیانیه صادر کند و عملا صاحب بی عمل است .
نکته دیگری که می خواستم بگویم تکرار ادعای برخی از« شو بیزنیس های سیاسی» است که مدام و با فخارت از ۲۱ آذر به عنوان نماد قدرت خود صحبت می کنند و می خواهند بچه را بترسانند. در حماقت و پخمگی شما همین بس که هنوز بعد از گذشت بیش از هفتاد سال از ماجرای پیشه‌وری فکر می کنید چرخ سیاست در دنیا به روال هفتاد سال پیش جلو می رود .
(گادتب مسئولیتی در قبال مقاله فوق ندارد)
