ادتاج اتحادیه دمکراتیک ترک آذربایجان جنوبی
گادتب: وقتی یک بلای طبیعی رخ می‌دهد، در کسری از ثانیه فضای رسانه‌ای داغ می‌شود، همه دنبال خبر از جزئیات وضعیت موجود می‌گردند، این عطش رسانه‌ای به قدری شدید است که حتی بسیاری از خبرگذاری‌ها و کانال‌های خبری به انتشار اخبار کذب و تصاویر تاریخ گذشته روی می‌آورند تا مخاطبین بیشتری جذب کنند، اما پس از مدت زمان کوتاهی این موضوع جذابیت خود را از دست می‌دهد و تب خبری خاموش می‌شود و رسانه‌ها در پی اخبار داغ دیگر می‌گردند و در این بین مردم مصیبت زده‌ای می‌مانند که صدایشان به هیچ جایی نمی‌رسد. اینجاست که نقش رسانههای محلی و فعالان مدنی و مردمی پررنگ‌‌تر می‌شود.
آنها می‌بایست پیگیر وضعیتِ مصیبت زده‌ها و مخابره کننده‌ی وضعیت آنها باشند.
اشتباهی که عموما فعالان در این برهه مرتکب می‌شوند، مخابره‌کردن کمک‌های انجام گرفته توسط خودشان است که در خوش‌بینانه‌ترین حالت “نوع‌دوستی” و در بدبینانه‌ترین حالت “شوآف” تلقی می‌شود. اما مسئله این است که درد مردمِ گرفتار شده در بلای طبیعی با خییرین و کمک های ناچیز مردمی درمان نمی‌شود، در واقع بدون ورود دولت و نهادهای دولتی امکان بازگشت به حالت نرمال وجود ندارد، هرچند رساندن کمک‌های اولیه همچون مواد خوراکی و بهداشتی و… امریست ضروری، اما مردم مصیبت زده علاوه بر این‌موارد خانه و سرپناه و جبران خسارت و… هم می‌خواهند تا تنها دردشان غم از دست دادن عزیزانشان باشد و این هیچ‌وقت میسر نمی‌شود مگر با ورود و عملکرد صحیح دولت!
ما بارها شاهد این اتفاق بودیم و هستیم، از زلزله‌ی ورزقان گرفته تا سیل ترکمن، اول رسانههای خبری داغ می‌شود و بعدا نوبت به فعالان و سلبریتی‌ها و … می‌رسد تا عکس‌های حاوی کمک‌های خود را منتشر کنند و بعد از آن دیگر هیچ کس نمی‌پرسد بر سر مصیبت زده‌ها چه آمد و چه گذشت!
هنوزم که هنوز است بسیاری از مردم اهر و ورزقان از وام‌ِ خانه‌های ساخته شده‌ی پس از زلزله خلاص نشده‌اند و یا مردم زلزله‌زده کرمانشاه هنوزم در چادر و کانکس ها مستقر هستند و هیچ خبری هم از مردم سیل زده ترکمن و مناطق جنوبی کشور نیست.
نتیجه آنکه اگر اهرم فشاری از طرف مردم و رسانه‌ها (به‌خصوص فعالان مدنی و جریانات سیاسی) بر دولت نباشد، دولت از وظیفه‌ی کمک و بازسازی پا پس می‌کشد و آن را به خود مردم و خییرین واگذار می‌کند.
البته این به معنای بی تفاوتی مردم و فعالان نسبت به مصیبت زده‌ها نیست بلکه برعکس، آنها علاوه بر کمک‌های خود باید به جای بولد کردن عکس‌های حاوی کمک‌های ناچیز خود، پیگیر وضعیت مصیبت زده‌ها بوده و با فشار مضاعف بر نهادهای دولتی، آنها را وادار به بازسازی و جبران خسارت کنند.
(گادتب مسئولیتی در قبال مقاله فوق ندارد)
