گادتب: رحمان آذرمیراد شهروند آذربایجانی اهل تبریز که در سال ۱۴۰۱ به دلیل مخالفت اداره ثبت احوال با نام انتخابیاش «ولکان»، فرزندش ۱۹ماه بدون شناسنامه ماند، و در نهایت مجبور شد نام «آلپای» را برای فرزندش انتخاب کند، درباره رنجهایی که اداره ثبت احوال بر آنها تحمیل کرد، به کمپین #بالامین_آدی گفت: «پسرمان در ۶ بهمن ۱۴۰۱ به دنیا آمد و ما نام ولکان را برایش انتخاب کردیم. اما اداره ثبت احوال تبریز با این نام مخالفت کرد و پسرمان ۱۹ماه بدون شناسنامه ماند.
بیشناسنامه نگه داشتن پسرمان، ما را با مشکلاتی زیادی مواجه کرد. پسرمان به دلیل نداشتن شناسنامه و کد ملی نمیتوانست از بیمه درمانی استفاده کند و مجبور بودیم هزینههای درمانی سرسامآور او را به صورت آزاد پرداخت کنیم. مراکز بهداشتی از تزریق واکسن پسرمان خودداری میکردند و مجبور شدیم واکسنهای او را با قیمت زیاد از بازار آزاد تهیه کنیم.
طی این ۱۹ماه، فرزندمان از دریافت یارانه و سهام عدالت محروم شد. همچنین من شغل آزاد داشتم و به اقتضای شغلم، به همراه خانواده مدام به ترکیه مسافرت میکردیم و جنس برای فروش در بازار ایران میآوردیم، اما چون پسرمان شناسنامه نداشت و نمیتوانستیم برای او پاسپورت بگیریم، شغلم را از دست دادم و در شرایط بسیار سختی قرار گرفتیم. از طرفی هر بار که برای پیگیری حقمان، از دست اداره ثبت احوال شکایت میکردیم هزینههای زیادی را متحمل میشدیم، و علاوه بر هزینه شکایت، مجبور بودیم مبلغی را هم بابت دستمزد به وکیل پرداخت نماییم.
بیشناسنامه ماندن کودکمان فشارهای روانی زیادی را هم بر ما تحمیل کرد. هر کسی چیزی میگفت، برخی ما را مورد سرزنش و تمسخر قرار میدادند و میگفتند “یک نام دیگر بگیرید؛ این کارشما بیمعناست!” خودمان هم طی این ۱۹ماه مدام استرس داشتیم که آخرش چه میشود، و باید برای هر کس و ناکسی مدام توضیح میدادیم که این کار نوعی مبارزه مدنی و دفاع از حقوق ابتداییمان است.»