ادتاج اتحادیه دمکراتیک ترک آذربایجان جنوبی
گادتب: باستانگرایان خودآریایی پندار مدتهاست از هر ابزاری استفاده می کنند تا بخش بزرگی از جهان متمدن امروز را ایران بنامند .
بنده بنا نداشتم در باره این موضوع نخ نما شده مطلبی بنویسم لکن جهاد آزادی قره باغ و شیون و فریاد واویلای این بیخبران ! خاصه ایرانشهریها و اذناب اصلاح طلبشان مرا وادار نمود چند نکته را یادآوری کنم .
تنها دلیل و استناد این توهم زدگان بر ایران پنداری بخش مهمی از جهان، از هند و چین در شرق تا مصر در غرب، وجود یک حکومت واحد در زمانهای گذشته بر تمام این کشورها بوده است و اینکه در این جغرافیایی که امروزه کشورهای مستقل زیادی ایجاد شده اند گاهی مدفن یا زادگاه یکی از بزرگان ادب فارسی می باشد و حتی در بخش هایی از این کشورها گویشوران فارسی زندگی می کنند .
نگارنده سعی میکنم در بخش آتی به این نکات پرداخته و به این توهمات پاسخ دهم .
عجالتا در این مقاله واژه ایران را به مفهوم کشور کنونی ایران با جغرافیای مشخص و دولت معین در نظر میگیرم .
با این فرض ادعای باستانگرایان این است که تمامی کشورهایی که زمانی تحت حاکمیت دولتی بوده اند که ایران نیز جزو آن دولت بوده است ، متعلق به ایران است .
مثلا قلمرو حکومت سلجوقیان ، غزنویان ، ائلخانان … همه ایران است که بعدها از پیکره مادر ( ایران ) جدا شده اند .
در پاسخ این ادعا عرض میکنم شما با چه منطقی این ادعا را دارید ؟
این در حالی است که خاستگاه قدرت و حتی پایتخت بسیاری از این سلسله های گذشته در محدوده ایران فعلی نیز نبوده است . مانند سامانیان ، غزنویان ، سلجوقیان … و بسیاری از این سلسله ها علیرغم حکومت بر پهنه بزرگی از جهان تنها بر بخش کوچکی از ایران فعلی حکومت کرده اند . مانند طاهریان ، سامانیان ، آل بویه … وبسیاری دیگر .
اگر زبان فارسی ادعایی شما مبنا ایرانیت است ! که در اینصورت وضع بدتر و وخیم تر هم هست ، زیرا بسیاری از حکومتها و سلسله های گذشته نه فارسی زبان بوده اند و نه مدعی ایرانیت ، علاوه بر آن تکلیف اینهمه اقوام غیر فارس که در ایران کنونی زندگی میکنند چیست ؟
نکته مهم بعدی این است که اگر وجود حکومتی واحد بر کشورهایی در زمانی دور مبنا ادعای مالکیت است چرا بخش های دیگر آن امپراطوریها و حکومتها که امروز کشور مستقلی هستند نتوانند مشابه این ادعا را در باره ایران بکنند ؟
مثلا چرا نباید افغانستان یا تاجیکستان مدعی ایران نباشند ؟ چون همه این پارامترها را دارا می باشند و حتی ادعایشان میتواند قویتر از ایرانیها باشد چون هم گویشوران فارسی زبان زیادی دارند و حتی زبان اداریشان فارسی است و هم خاستگاه و مرکز قدرت برخی از سلسله ها در آن کشورها بوده است .
اما نکته مهمتر و پرسش اساسی این است .
صرفنظر از ادعای ایرانشهریها و دنباله روهای اصلاح طلبشان ، اگر ایران ما از شرق به هندوچین و از غرب به مصر و آفریقا می رسید ، چرا فقط وفقط به دنبال بازگرداندن آزربایجان هستید ؟چرا از بین این همه کشوری که از ایران ادعایی منفک و مستقل شده اند فقط استقلال آزربایجان برایتان دردناک است ؟ آیا ارمنستان ، گرجستان ، تاتارستان و سایر بخشهای ماورا قفقاز که مرزهای ایران تا اروپا می گستراند و منطقه فوق العاده مهم دریای سیاه را در اختیارتان میگذارد ، برایتان اهمتی ندارد ؟
آیا افغانستان در شرق با آن موقعیت استراتژیک که ایران را به چین ابرقدرت شرق متصل میکند مهم نیست ؟
آیا بحرین مروارید خلیج فارس با آن موقعیت اسرتژیک بینظیر و ثروت افسانه ای ، کم اهمیت است ؟
چرا از هند بگذرید ؟ مگر هند تحت حکومت ایرانی ! افشار نبود ؟ مگر هند قابل گذشت است ؟
واما پرسشی مهمتر از هموطنان ایرانشهری و اصلاحطلبان دارم و آن اینکه علیرغم تمام فراز و فرودها که اجبار تاریخ و سرنوشت حتمی تمام تمدنهاست و مرزهای جغرافیایی را همواره شناور کرده است ، حال که به هر شکلی قفقاز از ایران ! جداشده و میان چند کشور مستقل تقسیم شده است برای شما چه فرفی است بین ارمنی و آزربایجانی ؟
چرا از تعلق قره باغ به کشور آزربایجان علیرغم تاکیدات و تاییدات جهانی اینهمه ناراحت هستید ؟
چرا از آزادی خاک اسلام و بازگشت صدای اذان به مساجد و پاکسازی اماکن مقدس مسلمین از خوکدانی ها در عذاب هستید ؟
چرا در مدت سی سال اشغال قره باغ توسط ارامنه ساکت بودید ولی با آزادی آن توسط شیعیان آزربایجان از درد به خود پیچیده اید ؟
