ادتاج اتحادیه دمکراتیک ترک آذربایجان جنوبی
گادتب: امروز آزربایجان در دو سوی آراز باشکوه‌ترین و زیباترین روز یک قرن اخیر را تجربه می‌کند. حداقل در یک قرن گذشته هیچ حادثه‌ای برای آزربایجان (حتی استقلال آزربایجان) مهم‌تر از امروز نبوده است. امروز یک پایان بزرگ برای ناکامی‌های یک ملت نجیب و مظلوم و یک آغاز بزرگ برای پیروزی‌های یک ملت مظلوم اما قوی و باورمند است.
آن راهی که به آزادی شوشا منجر شد، به اندازه خود شوشا مهم و عزیز است. شوشا سی سال پیش با خیانت یک عده خائن از مام وطن جدا شد، اما با رشادت یک ملت دوباره به آغوش وطن بازگشت.
کودکانی که سی سال پیش در قنداق از شوشا رفته بودند، امروز پشت تانک به شوشا بازگشتند. این مردم سی سال فرصت داشت تا ملت بشود، ملتی محکم، استوار، مومن و آزاده. امروز سینه فرزندان آزربایجان بسی محکم‌تر از فشنگ‌های روسی ارمنی‌هاست. هر چقدر دستان اشغالگران در حفظ اراضی غصبی‌اش سست و ناتوان، پاهای این غیوران بر خاک وطن استوار و مستحکم است.
امروز یکی از باشکوه‌ترین روزهای این ملت رنجور و باشکوه است.
در آن‌سوی آراز برادران خونی و دینی‌مان شوشا را از دست نحس و نجس اشغالگران آزاد کردند.
در این سوی آراز نیز ما شیشه شرافت و نجابت این ملت را از سنگ بی‌شرافتی و بی‌شرفی و بی‌شرمی سنگدلان حفظ کردیم. همان‌ها که حداقل حرمت بیانات رهبر این کشور را هم (حتی در ظاهر) حفظ نکردند، در کمال وقاحت و بی‌شرمی «قاراباغ» را «آرتساخ»، «خانکندی» را «استپاناکرت» و آزربایجان را «جمهوری باکو» تیتر زدند.
امروز روز آزادی بزرگ و سقوط بزرگ بود. آزادی بزرگ حق و سقوط بزرگ باطل
