ادتاج اتحادیه دمکراتیک ترک آذربایجان جنوبی
گادتب: بعد از فروپاشی شوروی و اعلام استقلال آذربایجان و ارمنستان به ترتیب در تاریخ ۳۰ اوت ۱۹۹۱ و ۲۱ سپتامبر همان سال مناقشات بر سر مناطقی از خاک آذربایجان از سر گرفته شد.
جنایاتی که در این سال‌ها توسط داشناک‌های ارمنی و بلشویک‌های روسی و همکاری آن دو صورت گرفت تا حدی هولناک بود که قلب هر انسانی حتی بی‌طرف را به درد می‌آورد. در این متن به بخشی از این جنایات اشاره می‌کنیم.
طبق معاهده گلستان و ترکمنچای در سال‌های ۱۸۱۳ و ۱۸۲۸ و الحاق ۱۷ ولایت شمال آراز به قلمرو امپراطوری روسیه، سیاست روس‌ها مبنی بر دشمنی با مسلمانان آذربایجان باعث در تنگنا قرار دادن آنها و تقویت ارامنه و ایجاد شهرها و ولایات ارمنی نشین شد. در این راستا به تشویق ارامنه ایران و عثمانی به مهاجرت به قفقاز کردند که طی آن سال‌ها ادامه داشت.
این تنها جنایات ارامنه و روس‌ها نبود و چون ارامنه در رویای ایجاد ارمنستان بزرگ بودند دست به قتل‌عام مسلمانان تورک آذربایجانی زدند.
در ژانویه ۱۹۱۸ میلادی به دست داشناک‌ها و با حمایت روس‌ها نزدیک به ۳۰۰ هزار نفر از آذربایجانی‌ها در ایروان( پایتخت ارمنستان کنونی) که ولایتی تورک‌نشین بود و ۲۱۱ روستای پیرامون آن کشته شدند. این قتل‌عام نقطه عطفی شوم در سرنوشت رقّت‌بار مسلمین ستم‌دیده این دیار بود. تا جاییکه ۲ ماه بعد از آن در مارس همان سال که مردم آذربایجان برای بدست آوردن استقلال مجاهدت می‌کردند داشناک‌ها و بولشویک‌ها با یورش به مردم بی‌سلاح این دیار دست به قتل‌عام عظیمی زدند.
از این سال‌ها تا سال ۱۹۹۲ این جنایات ادامه داشت تا اینکه بعد از استقلال این دو کشور فجایع دیگری بر سر قاراباغ اتفاق افتاد. در این سال ۲۰ درصد از خاک آذربایجان توسط ارمنستان اشغال شد و تقریبا از هر هشت نفر در کشور یک نفر در داخل کشور آواره، بیست هزار نفر کشته، پنجاه هزار نفر مجروح و یا زمین‌گیر شده و حدود پنج هزار نفر از شهروندان آذربایجانی تا حال حاضر مفقودالاثر هستند.
امروز بعد از گذشت سی سال از این مناقشات بر سر خاک آذربایجان بازهم رژیم ارمنستان خوی وحشی‌گری خود را نشان داد. با وجود جنگ دو کشور در قاراباق (منطقه مورد مناقشه) ارمنستان شهرهای گنجه، مینگه‌چئویر و اوردوبادِ نخجوان که منطقه مسکونی و خارج از منطقه مورد مناقشه است را مورد حمله موشکی به وسیله راکت‌های اسکاد روسی قرار داد که طی آخرین آمار ۶۰ غیرنظامی کشته و ۲۷۰ نفر زخمی شدند.
با مراجعه به تاریخ در اینکه ارمنستان رژیمی غاصب و خونخوار است شکی نخواهد ماند، اما سوال اینجاست که چرا روسیه و برخی نیروهای سیاسی در ایران از چنین رژیمی حمایت می‌کنند؟! حمایتی که به دور از اندیشه حاکم در جهموری اسلامی است. این نیروهای سیاسی باید بدانند که تحت تاثیر پانفارس‌های درونِ لایه‌های حاکمیت عمل کرده و در این عمل وحشیانه سهیم هستند. به طوری که این جریان‌های درونِ حاکمیت به قدری در سیاست‌های داخلی و خارجی نفوذ کرده‌اند که با اقدامات جمهوری اسلامی همخوانی ندارد؛ کشوری که داعیه دفاع از حقوق مسلمین و حمایت از مستضعفان جهان را دارد و ساختار آن براساس اندیشه شیعی‌گری و اصل ولایت فقیه بنا شده است
