گادتب: نیروگاه حرارتی تبریز به جای گاز طبیعی به عنوان سوخت مصرفی از مازوت که توسط خط لولهای از پالایشگاه تبریز تامین میشود، استفاده میکند. این نیروگاه به تنهایی مسئولیت بخش عمده افزایش آلودگی هوای برخی از شهرهای استان آذربایجان شرقی همچون تبریز، خسروشهر، اسکو، ایلخچی، سهند و آذرشهر میباشد. آلایندههای منتشره از خروجی دودکش نیروگاه حرارتی تبریز پارامتر گوگرد دیاکسید بوده که این پارامتر آلاینده گازی بوده و به همراه خاکستر و گوگرد همگی ناشی از سوخت مازوت است. چنانچه این روزها آلودگی هوای تبریز از مرز هشدار «ناسالم برای عموم» گذشته، و نه تنها مشکلات تنفسی زیادی را برای شهروندان به وجود آورده است بلکه باعث وارد آمدن خسارت به محیط زیست، خشکاندن درختان و از بین رفتن کشاورزی منطقه شده است.
این در حالی است که در نیروگاههای تولید برق برخی از کلانشهرهای ایران، یا تماما از گاز استفاده میکنند و یا از گاز طبیعی به عنوان سوخت اصلی و از گازوئیل به عنوان سوخت پشتیبان استفاده میکنند. مثلا واحدهای بخار نيروگاه مشهد تا سال ۱۳۷۱، از مازوت به عنوان سوخت اصلی استفاده میكردهاند. همچنین نیروگاه گازی شیراز یکی از نیروگاههای ایران از نوع گازی بوده و سوخت مازوت از چرخه تولید انرژی تمامی پنج نیروگاه تولید برق استان اصفهان حذف شده است. ضمنا سوخت نیروگاه قدس سمنان و نیروگاه سیکل ترکیبی کرمان گاز طبیعی و سوخت پشتیبانشان گازوئیل است.
علاوه بر ایجاد آلودگی هوا، به دلیل «تر» بودن برجهای خنککن نیروگاه تبریز، میزان بسیار زیادی نیز آب استفاده میکند که از چاههای مایان و خط انتقال رودخانه جیغاتی (زرینهرود) تامین میشود. البته پایین آمدن سطح چاههای مایان باعث شده است که این نیروگاه صدرصد آب مورد نیاز خود را از جیغاتی تامین کند که به گفتهی برخی از کارشناسان یکی از دلایل خشک شدن دریاچه اورمیه، برداشت بیرویه آب از این رود توسط نیروگاه حرارتی تبریز میباشد.
پ.ن: راندمان این نیروگاه بخاری که تقریباً ۳ دهه از عمر آن میگذرد کمتر از ۳۷ درصد است. علاوه بر آلودگیهای ناشی از مصرف مازوت، هزینههای آن نیز بسیار سنگین و هنگفتتر از گاز طبیعی میباشد. اما به دلیل ناکارآمدی سیستم همچنان شاهد استفاده از مازوت به جای گاز طبیعی در این نیروگاه هستیم.