میلاد تحریری: چرا در قانون اساسی به جای ملت ها، از واژه اقوام استفاده شده است ؟

گادتب:  درواقع ethnicity یا همان قومیت را می توان اجتماعی یاد کرد که باور های اشتراکی داشته و خویشاوندی نزدیکی دارند. کوزلوف معتقد است؛ قوم، سازمان اجتماعی است که بر پهنه سرزمین معینی قرار دارد و شامل مردمی است که در طول تاریخ با هم پیوندهای اقتصادی، فرهنگی وخویشاوندی برقرار کرده‌اند، دارای ارزش‌های اجتماعی مشترک می‌باشند.

اعراب‌ امروز در مواردی‌ که‌ ما کلمه ملت‌ را به‌ کار می‌بریم‌، کلمه «شعب» را بکار می‌برند.

کلمه ملت‌ به‌ یک‌ واحد اجتماعی‌ گفته‌ می‌شود که‌ دارای‌ سابقه تاریخی‌ واحد و ریشه نژادی مشترک و فرهنگی اشتراکی، در قلمرو جغرافیایی مشخص و غالبا آمال‌ و آرمانهای‌ مشترک‌ و واحد می‌باشد.

میتوان دریافت، قوم کوچک تر و محدود تر و صددرصد بار حقوقی کمتری نسبت به ملت دارد. در کشور ما ملت هایی زندگی می کنند که با گذاشتن مارک قوم که مفهومی آرکاییک دارد، درصدد کوچک تر نشان دادن و در نتیجه آرام آرام حذف هویتی آن ها هستند. در این خاک، ملت عرب، ملت تورک، ملت لر و … زندگی می کنند و اکثر اوقات نیز این ملت ها از مرز کشورمان پاسبانی کرده اند که نادیده گرفتن حقوق ملت ها و حتی آن را به قوم تعمیم دادن، عملی بسیار پست و بر خلاف قوانین بین المللی و حتی انسانیت است.

اینکه در قانون اساسی کشورمان ایران، ملت ها را به قومیت ها تقلیل داده اند می توان گفت ضایع کردن حق ملت ها و لازمه اصلاح است.

با قوم خطاب کردن یک ملت می توان به راحتی یک محدودیت حقوقی به وجود آورد و دلیل استعمال کلمه قوم نیز همین است در حقیقت می توان گفت با این عمل حقوق اساسی ملت ها نادیده گرفته می شود زیرا درج کلمه ملت، پیامد های حقوقی و صدالبته سیاسی خواهد داشت و این به سود ملل غیر فارس هست و دقیقا حقوقی که ما را از آن محروم کرده اند.

حتی با اندکی تامل می توان پی برد که در اجرای قانون اساسی موجود نیز تبعیض موج می زند. به عنوان مثال می توان به اصل ۱۵ قانون اساسی اشاره کرد که همین اصطلاح ( اقوام ) در آن ذکر شده اما با همین عنوان نیز خواهان عمل به این اصل قانون اساسی نیستند …