ادتاج اتحادیه دمکراتیک ترک آذربایجان جنوبی
گادتب: در عرف ناسیونالیسم دو چیز را نمی‌توان انکار کرد یا انحصار طلبی یا تدافعی. این دو موئلفه که در پدیده ناسیونالیسم منشعب می‌شوند عملا خود ناسیونالیسم را به ناسیونالیسم خوب و ناسیونالیسم بد تقسیم می‌کنند ناسیونالیسم چنانچه در مقالات پیشین عرض نمودم (ما و آنها) را می‌سازد اما خود وابسته به وجود این دو است یعنی ایده نیازمند وجود ماده است حال اگر ماده را از سیر تاریخ حذف کنیم به راحتی حذف ایده نیز مشهود خواهد بود. ناسیونالیسم، وجود خود را مدیون است به وجود ملت‌ها اما نکته‌ای که بسیاری به آن توجه نمی‌کنند این است که ما می‌گوئیم(ملت‌ها) نه (ملت). یعنی باید در مقابل، ملت دیگری وجود داشته باشد زیرا ما ناسیونالیسم را به دو سو متفاوت از هم تقسیم کردیم، ناسیونالیسم انحصارطلب که درصدد انحصار و در حقیقت بلعیدن دیگر ملت‌ها است و ناسیونالیسم تدافعی که درصدد مقابله با انحصارطلبی ملت‌های دیگر است و هر دو وجود خود را مدیون وجود ملت‌ها هستند.
اما ملت چیست؟ کلمه ملت به یک واحد اجتماعی گفته می‌شود که دارای سابقه تاریخی واحد و ریشه نژادی مشترک و فرهنگی اشتراکی، در قلمرو جغرافیایی مشخص و غالبا آمال و آرمان‌های مشترک و واحد می‌باشد. اغلب اشتباهی که رخ می‌دهد این است که توده داخل مرز یک کشور را بدون بررسی، ملت می‌نامند درحالی که در یک کشور می‌تواند ملت‌هایی وجود داشته باشد. ملت را تعریف نمودم تا بحث را با دید بهتری ادامه دهیم گفتیم ناسیونالیسم نیاز به یک ملت دارد در مقابل ملت‌ها اما آیا ناسیونالیسم ایرانی چنین است؟؟ درواقع ناسیونالیسم ایرانی برای اینکه بتواند خود را در آن تعریف جای دهد درصدد ملت‌سازی از ملت‌های داخل است و برای اینکار ملتی باید برگزیده شود و برای آن تاریخ‌سازی شود و به خورد ملت‌های دیگر داده شود همچنین فرهنگ ملت‌های دیگر توسط ملت برگزیده بلعیده شود و زبان ملت برگزیده بر دیگر ملت‌ها غالب شود و قدرت در دست آن ملت باشد تا منابع را آن طور می‌خواهد به سود خود استفاده کند. در حین اینکه این پروسه طی می‌شود ملت‌های دیگر تضعیف می‌شوند و از ملت بودن به قوم بودن تنزل پیدا می‌کنند زیرا بار حقوقی که ملت دارد قوم دارا نیست و از این حیث ملت برگزیده نسبت به سایر ملت‌ها برتری پیدا می‌کند این چیزی است که ناسیونالیسم ایرانی می‌خواهد. در واقع ناسیونالیسم ایرانی به هیچ عنوان تدافعی نیست چون خواهان انحصار دیگر ملت‌ها است اما چیزی که من همواره تکرار می‌کنم این است که تنها راه مقابله با ناسیونالیسم ایرانی اتخاذ ناسیونالیسم تدافعی است که می‌ایستد در مقابل از بین رفتن هویت‌ها. گفته بودم که باید ناسیونالیسمی را در آزربایجان پرورش دهیم که خودبرتر پنداری زیان دهنده در عوامل آن وجود نداشته باشد
ناسیونالیسم را نمی‌توان جست و جوی آرمانشهر در گذشته نامید بلکه گذشته پر افتخار را یادآور شد و در حال به پا خواست و آینده را ساخت.
میلاد تحریری
